Zo, er zit weer een dag op en er is weer heel wat gebeurd. Ten eerste (En voor de historie waarschijnlijk wel het gaafste), we staan in 'The Hindu'. Een nationale krant van India waar je met kleurenfoto op pagina 2-3 staat. Ik bedoel, dat geeft toch wel aan dat je onderzoek tenminste interessant klinkt ;). Daarnaast moet het uiteraard ook komkommertijd zijn, maar ach:P.
Het is volgens mij wel enkel de oplage voor 'deze' staat (kerala), dus of alle indiers overal het lezen weet ik niet ;). We staan namelijk in het district gedeelte, maar toch, dat zijn al minstens 30 miljoen mensen.
En de faam van 3 kranten achtervolgt je dan ook direct. Bij het binnengaan van een winkel vandaag vroeg de winkelier ons licht timide; "Goededag, zijn jullie Nederlanders?" , Ons antwoord was "Uiteraard, hoe weet je dat?" Waarop hij opeens enthousiast keek en met een brede grijns uitriep dat hij ons in de krant had zien staan. Kijk, zo ben je dan opeens beroemd! ;)
Maar wat is er daarnaast allemaal gebeurd? 's ochtends zijn we bij een groot tribal gebied geweest waar men nog erg traditioneel leeft. De boeren bevraagd over wat ze doen met het (Door microsoft) geleverde ICT cxentrum met informatie e.d. En daarnaast een rondleiding gehad, en wow. Zoete graptefruits die groter zijn dan een hand, informatie bij bijna ieder plantje. Een paar (zeer naieve) mensen die toch wel die 'zeer pittige' (voor Indiers) groene peper wilden proberen... (Ja de vlamen sloegen eruit). Bamboe die in de wind kraakt alsof hij omvalt, een vrouw van 80 jaar oud, een jong meisje wat (trouwens erg mooi) voor ons ging zingen. Tjah, je kan ergere ochtenden hebben ;).
Na een dus zeer productieve ochtend gingen we vrij vroeg lunchen, naar een luxe restaurant gaan was en een goed idee en echt heerlijk. Ten eerste hadden ze beef (tjah, toch lekker), maar vooral; Geen botjes in het vlees! En ja, dat is hier zeldzaam, dat was dus echt voor iedereen heerlijk eten.
Nadat we goed afgevuld waren gingen we dan ook door naar een iets meer recreatief / vakantie middagje (ja de laatste middag hier eigenlijk dus dan mag dat...). Een grot met 6000 jaar oude inkepingen / tekenen bezocht op de top van een berg. zo ie zo zijn 6000 jaar oude tekeningen al indrukwekkend, maar daarnaast, het uitzicht...
Echt, wow... Ik heb een hoop erg mooie uitzichten gezien maar dit sloeg ECHT alles... Bergen na bergen, jungle en bossen ertussen, vrij ongerept. Echt adebemend, en een uitzicht waar we rustig 30 minuten naar konden staren.
Daarna ging de dag snel verder met een bezoek aan een schitterend stuwmeer. Heerlijke uitzichten (alweer), interessante informatie over hoe er een 'half gebouwde' stuwdam was gekomen. Kortom, wonderfull... :) En opeens utizicht vanuit een ander perspectief op de dingen die eerst vanaf een hoge bergtop gezien werden. Hierbij moet ik eigenlijk wel zeggen, zie de foto's! (wanneer ik terug ben uiteraard).
Vanaf het stuwmeer moesten we snel door naar een volgende tribal stam die voor ons een speciaal optreden hadden geregeld. Een hele hoop mooie (live opgevoerde) indische muziek en dans en een door ons opgevoerd nummer (de trein rijd alsmaar verder, Guus Meeuwens, grote hit), maakten er een zeer geslaagde avond van.
En tjah, toen nog wat gegeten, wat nagekletst en ons voorbereid op de terugreis morgen. De koffer is ingepakt, en morgen gaan we via de arabische zee terug naar het vliegveld (met een stop van een paar uur ;) ), en vliegen dan door naar Dubai. Dinsdag middag dusseldorf, en daarna foto's e.d... :)
Groetjes, vanuit India, Jos
zondag 1 november 2009
zaterdag 31 oktober 2009
Kerala avonturen
Zo, na het vorige verhaal zijn we nu al weer twee dagen druk geweest in Kerala en na de avonturen met de tocht hier naartoe hebben we weer heel wat gedaan. Bijna zou je dagelijks moeten gaan posten ;).
Maar goed, wat voor dingen zijn we allemaal tegengekomen? Uiteraard een groot tal lokale initiatieven en inhoudelijke activiteiten. Een lokale stam die ons heeft laten zien hoe je in palmbomen en arachnid (ietsen) kon klimmen en uit de top vruchten kon halen. En dan ook nog 'eventjes' de meter of twee tussen toppen overbruggen met een sprong omdat omklimmen toch wel veel werk was.
Gigantische spinnen, (ongeveer zo groot als een hand, niet giftig overigens), slangen, en een hele berg aan informatie over hoe ze lokaal werken. Initiatieven van de Panchayata (gemeente) over hoe ze werken met van alles en nog wat en hoe hier het hele systeem in elkaar zit, oploppend van wards (zeg maar, wijken in een gemeente), tot gemeente tot district tot staat tot nationaal niveau. Complex maar zeer interessant (en opvallend goede informatie, we hebben drie gemeentes onafhankelijk bezocht en grotendeels hetzelfde gehoord dus ;) ).
Zeer gaaf ding hierbij is dat de pers ons bezoek dusdanig noemenswaardig vond dat we twee lokale kranten hebben gehaald met ons bezoek. Erg tof.
En wat is er verder gister nog uitgespookt? We hebben kort een telecenter hier bezocht en zijn daarna een van de grote projecten, een mega dam, hier in de buurt wezen opzoeken. Een hoop informatie over de dam en hoe deze werkt (en hoe veel van de lokale politiek er om draait). Daarnaast schitterende landschappen en, als klap op de vuurpijl, een speedboottocht tussen de kunst eilanden in het stuwmeer door, echt, super!
Als laatste 'inhoudelijke' hebben we een lokaal onderzoekscentrum naar biodiversiteit onderzocht. De zin / het nut van lokale planten (en de tradionele kennis opslaan), en verder alle zaden e.d bewaren voor het nageslacht. En lokaal, en op staat en landelijk niveau en in de 'grote' opslagplaatsen in noord noorwegen van de mensheid. Erg fraai project waar we ook nog wat nederlanders van de rabobank tegenkwamen.
Daarna nog lekker gegeten (weer rijst) een kans gehad om de stad nog heel kort te ontdekken (souvenirs!) en daarna eten, laatste besprekingen en enigszins op tijd naar bed (hoewel, kaarten, drankje... goed :P ).
Nou ja, door naar vandaag. Bezoek aan een medisch centrum. Druk werkende artsen gezien, uitgebreide info gekregen en getelecommuniceert met een semi lokaal medisch centrum. Trouwens ook nog wat 'enge' informatie gehad over een lokaal iemand. Een levende god... (Ja, letterlijk), ja dat zie je niet heel vaak... We zijn overigens nog niet bekeerd ;) Het was vooral wel erg mooi en indrukwekkend om te zien hoeveel ze hier lokaal deden met hoe weinig.
Na het lokale ziekenhuis (waarbij we onszelf dus ook in de krant vonden), zijn we doorgegaan naar het lokale gemeentekantoor. Informatie over hoe het rekeningensysteemn werkt, de treinen, en algemeen zeg maar de indische versie van de stadswinkel, en een goede kop thee gingen we door voor de lunch. Maar, vlak daarvoor nog even snel de kans om bij een lokale tribewinkel wat souvernirs snel op te pikken ;).
Weer rijst voor de lunch, maar dit keer met heerlijk verse annanas, en zelfs brood en jam... luxe!
Op de middelbare school waar we 's middags waren hebben we primair informatie gegeven. We hebben uitgebreid gekletst met de 'a students' van de middelbare school. Ze hadden heel wat te vragen over Nederland en hoe van alles daar gaat en het leek alsof ze ook echt veel interessants op hebben gepikt. En uiteraard waren ze diep onder de indruk van concepten als onze lengte... :P
Als 'grappig' intermezzo hebben we trouwens vandaag weer een interview met een nationale krant 'the hindu' gehad. Als het goed is staan we er morgen of overmorgen in (nationale krant voor heel India!). We zullen het zien, het zou wel erg gaaf zijn.... :)
'
Aan het eind van de middag hebben we een thee plantage gezocht met echt ongeloofelijk mooie uitzichten. Een ondergaande zon boven typisch indische (groene) bergen en just, wow... De foto's volgen wel ;).
Nu is het eigenlijk al weer heel snel richting de reis terug aan het gaan...
Morgen nog wat inhoudelijk werk, een cultureel einde, en maandag al weer de reis terug. C'est la vie, heel misschien morgen nog een post en anders bij terugkomst ;).
So far echt een geweldige reis.
Groetjes,
Uit india, Jos
Maar goed, wat voor dingen zijn we allemaal tegengekomen? Uiteraard een groot tal lokale initiatieven en inhoudelijke activiteiten. Een lokale stam die ons heeft laten zien hoe je in palmbomen en arachnid (ietsen) kon klimmen en uit de top vruchten kon halen. En dan ook nog 'eventjes' de meter of twee tussen toppen overbruggen met een sprong omdat omklimmen toch wel veel werk was.
Gigantische spinnen, (ongeveer zo groot als een hand, niet giftig overigens), slangen, en een hele berg aan informatie over hoe ze lokaal werken. Initiatieven van de Panchayata (gemeente) over hoe ze werken met van alles en nog wat en hoe hier het hele systeem in elkaar zit, oploppend van wards (zeg maar, wijken in een gemeente), tot gemeente tot district tot staat tot nationaal niveau. Complex maar zeer interessant (en opvallend goede informatie, we hebben drie gemeentes onafhankelijk bezocht en grotendeels hetzelfde gehoord dus ;) ).
Zeer gaaf ding hierbij is dat de pers ons bezoek dusdanig noemenswaardig vond dat we twee lokale kranten hebben gehaald met ons bezoek. Erg tof.
En wat is er verder gister nog uitgespookt? We hebben kort een telecenter hier bezocht en zijn daarna een van de grote projecten, een mega dam, hier in de buurt wezen opzoeken. Een hoop informatie over de dam en hoe deze werkt (en hoe veel van de lokale politiek er om draait). Daarnaast schitterende landschappen en, als klap op de vuurpijl, een speedboottocht tussen de kunst eilanden in het stuwmeer door, echt, super!
Als laatste 'inhoudelijke' hebben we een lokaal onderzoekscentrum naar biodiversiteit onderzocht. De zin / het nut van lokale planten (en de tradionele kennis opslaan), en verder alle zaden e.d bewaren voor het nageslacht. En lokaal, en op staat en landelijk niveau en in de 'grote' opslagplaatsen in noord noorwegen van de mensheid. Erg fraai project waar we ook nog wat nederlanders van de rabobank tegenkwamen.
Daarna nog lekker gegeten (weer rijst) een kans gehad om de stad nog heel kort te ontdekken (souvenirs!) en daarna eten, laatste besprekingen en enigszins op tijd naar bed (hoewel, kaarten, drankje... goed :P ).
Nou ja, door naar vandaag. Bezoek aan een medisch centrum. Druk werkende artsen gezien, uitgebreide info gekregen en getelecommuniceert met een semi lokaal medisch centrum. Trouwens ook nog wat 'enge' informatie gehad over een lokaal iemand. Een levende god... (Ja, letterlijk), ja dat zie je niet heel vaak... We zijn overigens nog niet bekeerd ;) Het was vooral wel erg mooi en indrukwekkend om te zien hoeveel ze hier lokaal deden met hoe weinig.
Na het lokale ziekenhuis (waarbij we onszelf dus ook in de krant vonden), zijn we doorgegaan naar het lokale gemeentekantoor. Informatie over hoe het rekeningensysteemn werkt, de treinen, en algemeen zeg maar de indische versie van de stadswinkel, en een goede kop thee gingen we door voor de lunch. Maar, vlak daarvoor nog even snel de kans om bij een lokale tribewinkel wat souvernirs snel op te pikken ;).
Weer rijst voor de lunch, maar dit keer met heerlijk verse annanas, en zelfs brood en jam... luxe!
Op de middelbare school waar we 's middags waren hebben we primair informatie gegeven. We hebben uitgebreid gekletst met de 'a students' van de middelbare school. Ze hadden heel wat te vragen over Nederland en hoe van alles daar gaat en het leek alsof ze ook echt veel interessants op hebben gepikt. En uiteraard waren ze diep onder de indruk van concepten als onze lengte... :P
Als 'grappig' intermezzo hebben we trouwens vandaag weer een interview met een nationale krant 'the hindu' gehad. Als het goed is staan we er morgen of overmorgen in (nationale krant voor heel India!). We zullen het zien, het zou wel erg gaaf zijn.... :)
'
Aan het eind van de middag hebben we een thee plantage gezocht met echt ongeloofelijk mooie uitzichten. Een ondergaande zon boven typisch indische (groene) bergen en just, wow... De foto's volgen wel ;).
Nu is het eigenlijk al weer heel snel richting de reis terug aan het gaan...
Morgen nog wat inhoudelijk werk, een cultureel einde, en maandag al weer de reis terug. C'est la vie, heel misschien morgen nog een post en anders bij terugkomst ;).
So far echt een geweldige reis.
Groetjes,
Uit india, Jos
donderdag 29 oktober 2009
India, into the wild
Zo, weer een tweetal dagen verder en een hele hoop ervaringen (en leuke herinneringen ;) ) rijker.
Wat is er dan zoal gebeurd? Gisteren begon het nog vrij 'rustig' met onze laatste dag in Hyderabad, het lijkt al wel een eeuwigheid geleden.
We zijn op de universiteit op bezoek geweest bij de afdeling computer and information science, waar ze overigens ook kunstmatige intelligentie doen, en hebben hier uitgebreid met de docenten en onderzoekers gepraat. Een hoop master en PhD studenten die echt serieus onderzoek doen, professoren van wie het merendeel in de VS hun PhD hebben gehaald, echt serieus niveau. Heerlijke inhoudelijke discussies, een aardig beeld van de cultuur de ontdekking dat studenten met een scholarship het hier relatief nog veel beter voor elkaar hebben dan wij met onze stufi. Richard die op een (geleende) motor rondjes heeft gereden over de campus daar, een leuke ontmoeting met de studenten van twee dagen ervoor, kortom een erg leuke dag.
Wat later in de middag (rond een uur of twee) waren we terug op ons 'eigen' terrein en kregen we een zeer luxe afscheidslunch aangeboden. Uiteraard de standaard rijst maar ook frietjes, lasagne, pasta, en een of andere heerlijke aardapelmoes / prut stonden opgesteld. Samen met een rijke collectie vruchtensap, goed zuiver water en ijs met brownie achtige dingen toe, echt super En tot nu toe lijkt het eten ook daadwerkelijk super, nog geen diaree geconstateerd dus ;).
Na deze heerlijke lunch hadden we nog een paar uur relatief vrij. Alle onderzoeksgroepen hebben rustig bij gepraat over hoe hun onderzoek verloopt. Primair echter hadden we even vrij. Dus tjah, boekje, duik in het zwembad (het blijft 30 graden), en direct een erg erg geslaagde middag.
Tegen het ondergaan van de zon (zo'n uur of 6) trokken we er op uit. Er waren pizza´s bij de domino´s besteld (tjah, mensen wilden gebruik maken van de laatste kans iets anders dan rijst te eten) en we waren op weg naar het vliegveld voor de overvlucht naar Bangalore.
Een gigantische pizza, opeens de VIP entrance op het vliegveld en een rustige binnenlandse vlucht later (en nee, hoewel heel vriendelijk aangeboden had niemand echt behoefte aan de vrij pittige aangeboden rijst...) waren we in Bangalore. De bus naar het hotel reed ons door Bangalore en direct viel het verschil met Hyderabad al op.
Eigenlijk alleen maar, in plaats van soms, zeer fraaie gebouwen. Goede wegen en zelfs het merendeel van de mensen die zich ('s avonds dan) aan de wegbanen en dergelijke hield. Direct een toch weer wat ontwikkeldere stad, en een erg leuk contrast om te zien waar Hyderabad misschien over 10 jaar is.
Maar goed, aangekomen in het hotel snel naar bed, hoewel nog wel even nagenietend van de allerlaatste kans op een douche voor de reis terug naar Nederland waarschijnlijk (uiteraard, de emmertjes met water zijn er ook nog maar...)
De volgende ochtend (vanochtend dus) begon het erg goed. Een luxe ontbijt en daarna door naar de bus om naar Wyanad , Kerala, te komen. En dat was waar het spannend werd. Want door naar de bus bleek te gaan via 7 tuc tucs, so far so good, twee man per tuc tuc met een hoop baggage en op naar het bussstation! Maar het gebrek aan straatnamen en snel wisselende omstandigheden, als ook een bus die op twee locaties stopte, bleek toch funest. Na een gigantisch snel ritje door hartje Bangalore stonden we daar dan bij een bus terminal, wachtend op de bus naar Wyanad. We was 6 van ons, de andere 9 waren 'ergens' anders door de stad verspreid bij verschillende bus terminals...
Dus rondkijken, zoeken, maar helaas was een totaal gebrek aan bordjes en enkel hindi bordjes over de locaties van de bussen ietwat lastig om te lezen. Een vriendelijke indier vertelde ons waar we meer informatie konden krijgen, waar ze ons vertelden dat de bussen naar wyanad vanaf een ander busstation gingen. Via mobiel contact met de andere groep gestrande toeristen was uiteindelijk duidelijk geworden dat ook zij niet op het goede busstation gingen. Dus vol enthousiasme doken onze tuk tuks, met haast en gevaar voor eigen leven (en ditmaal met 6 man in 2 tuk tuks omdat er een verdwenen was, erg knus dus), weer het Indische verkeer in. Al rijdend werd ons duidelijk dat de andere groep weer op een ander busstation was geland. Niet dat waar wij naar toe gingen, niet dat waar wij vandaan kwamen, maar wel dat waar de bus stond. De snelle pogingen om dit aan onze tuk tuk chauffeurs duidelijk te maken faalden jammerlijk want zij waren er toch echt van overtuigd dat we naar het goede busstation gingen.
Daar aangekomen bleek echter dat nee, er echt geen andere groep Nederlanders was (en met 2 meter lange blanke val je toch wel op). Tjah....
Nou goed, een hoop bellen later bleek (gelukkig) dat de bus OOK op dit andere terminal stopte en dus op 2 plaatsen in de stad een opstapmogelijkheid had. Gelukkig maar, want na een hoop gesheesh met de tuk tuk's waren we dus na wat vallen en opstaan, en een hoop erg knusse boel in de tuk tuks aan het eind, in de bus naar Wyanad gekomen.
Na een busrit van enkele uren door echt schitterende landschappen (hoewel ik primair mensen heb zien knikkebollen en wat slaap inhalen ;) ) kwamen we dan aan in Myanmar. Een tussenplaats waar we over stapten op een ander, lokaal busje van de organisatie uit Wyanad wat ons verder zou reiden. Maar eerst natuurlijk een lunch. De ontredering bij de mensen die nog nooit echt in het buitenland geweest waren was, moet ik eerlijk toegeven, zeer zeer amusant.
Wat, moeten we met 15 man en chauffeur in DAT busje?! Wat, moet onze bagage op het dak?! Tjah, c'est la vie :). Ik moet zeggen dat ik me in het (zwaar gepimpte) busje direct erg thuis voelde en vermaakt heb.
Maar eerst de lunch. De eerste keer dat we niet op zelf gegroeid voedsel, een 'westerse' eettent alla domino's of een IT-compound of universiteit konden vertrouwen. Het leek allemaal vrij netjes en het merendeel van de mensen was verstandig genoeg om de rauwkost niet te eten ;). Maar of het goed genoeg was (of dat we morgen met Diarree'ers zitten) zal nog wel blijken.
Na de lunch dus doorrijden in ons busje. Het was zo'n 2 , 2 en een half uur. Naar goed indisch (Volgens mij is het wel zo'n beetje universeel goed in de derde wereld) gebruik heeft de rid uiteindelijk dus ook ruim 4 uur geduurd. En tijdens die 4 uur hebben we wel weer heel wat beleefd. Uiteraard dodelijk verkeers capriolen (Je tussen twee passerende vrachtwagens doordrukken met ongeveer 10 centimeter spelling, wat?!) gezien, waarbij onze chauffeur nog vrij voorzichtig was. Enkele ongelukken langs de weg (nee, die auto's gingen echt niet meer rijden).
Mooie landschappen tijdens een natuurpark waar we doorheen reden, met een tijger per vierkante kilometer ongeveer ;). Helaas bleef het voor ons alleen bij apen (hoewel er nog goede kans is op een olifant of twee zo blijkt). En als klap op de vuurpijl, een kapotte auto! Kapot, nou ja... We waren een helling af aan het gaan en de rem deed het niet meer. Eerst was het niet al te problematisch (Er is toch ook een handrem?!...) maar na wat licht aandringen werd er toch maar snel een garage opgezocht. Wat bleek? De remkabel was oververhit. Het schijnt dus dat altijd in de twee rijden en gewoon blijven gassen tot je vol in de rem moet niet de bedoeling is, tjah... Soepeltjes genoeg gemaakt gelukkig.
Na langzaam aftakkelende wegen (van 4 baans asfalt tot zandpad) zijn we nu uiteindelijk wel net buiten Wyanad waar we zijn moesten. Een vrij prima dorm, inderdaad geen douche meer, maar gelukkig wel mensen die enigszins westerlingen gewend zijn. Gefillterd en daarna nog gekookt water (met kleurtje voor de veiligheid), goed (uiteraard indisch eten), voldoende WC's en niet al te veel nare beesten.
En voor zover ik kan zien door de wolken echt heel HEEL erg mooie sterrenhemels. In short, dat gaat wel goedkomen hier. En eindelijk is het weer een beetje echt derdewereld ;).
Wat is er dan zoal gebeurd? Gisteren begon het nog vrij 'rustig' met onze laatste dag in Hyderabad, het lijkt al wel een eeuwigheid geleden.
We zijn op de universiteit op bezoek geweest bij de afdeling computer and information science, waar ze overigens ook kunstmatige intelligentie doen, en hebben hier uitgebreid met de docenten en onderzoekers gepraat. Een hoop master en PhD studenten die echt serieus onderzoek doen, professoren van wie het merendeel in de VS hun PhD hebben gehaald, echt serieus niveau. Heerlijke inhoudelijke discussies, een aardig beeld van de cultuur de ontdekking dat studenten met een scholarship het hier relatief nog veel beter voor elkaar hebben dan wij met onze stufi. Richard die op een (geleende) motor rondjes heeft gereden over de campus daar, een leuke ontmoeting met de studenten van twee dagen ervoor, kortom een erg leuke dag.
Wat later in de middag (rond een uur of twee) waren we terug op ons 'eigen' terrein en kregen we een zeer luxe afscheidslunch aangeboden. Uiteraard de standaard rijst maar ook frietjes, lasagne, pasta, en een of andere heerlijke aardapelmoes / prut stonden opgesteld. Samen met een rijke collectie vruchtensap, goed zuiver water en ijs met brownie achtige dingen toe, echt super En tot nu toe lijkt het eten ook daadwerkelijk super, nog geen diaree geconstateerd dus ;).
Na deze heerlijke lunch hadden we nog een paar uur relatief vrij. Alle onderzoeksgroepen hebben rustig bij gepraat over hoe hun onderzoek verloopt. Primair echter hadden we even vrij. Dus tjah, boekje, duik in het zwembad (het blijft 30 graden), en direct een erg erg geslaagde middag.
Tegen het ondergaan van de zon (zo'n uur of 6) trokken we er op uit. Er waren pizza´s bij de domino´s besteld (tjah, mensen wilden gebruik maken van de laatste kans iets anders dan rijst te eten) en we waren op weg naar het vliegveld voor de overvlucht naar Bangalore.
Een gigantische pizza, opeens de VIP entrance op het vliegveld en een rustige binnenlandse vlucht later (en nee, hoewel heel vriendelijk aangeboden had niemand echt behoefte aan de vrij pittige aangeboden rijst...) waren we in Bangalore. De bus naar het hotel reed ons door Bangalore en direct viel het verschil met Hyderabad al op.
Eigenlijk alleen maar, in plaats van soms, zeer fraaie gebouwen. Goede wegen en zelfs het merendeel van de mensen die zich ('s avonds dan) aan de wegbanen en dergelijke hield. Direct een toch weer wat ontwikkeldere stad, en een erg leuk contrast om te zien waar Hyderabad misschien over 10 jaar is.
Maar goed, aangekomen in het hotel snel naar bed, hoewel nog wel even nagenietend van de allerlaatste kans op een douche voor de reis terug naar Nederland waarschijnlijk (uiteraard, de emmertjes met water zijn er ook nog maar...)
De volgende ochtend (vanochtend dus) begon het erg goed. Een luxe ontbijt en daarna door naar de bus om naar Wyanad , Kerala, te komen. En dat was waar het spannend werd. Want door naar de bus bleek te gaan via 7 tuc tucs, so far so good, twee man per tuc tuc met een hoop baggage en op naar het bussstation! Maar het gebrek aan straatnamen en snel wisselende omstandigheden, als ook een bus die op twee locaties stopte, bleek toch funest. Na een gigantisch snel ritje door hartje Bangalore stonden we daar dan bij een bus terminal, wachtend op de bus naar Wyanad. We was 6 van ons, de andere 9 waren 'ergens' anders door de stad verspreid bij verschillende bus terminals...
Dus rondkijken, zoeken, maar helaas was een totaal gebrek aan bordjes en enkel hindi bordjes over de locaties van de bussen ietwat lastig om te lezen. Een vriendelijke indier vertelde ons waar we meer informatie konden krijgen, waar ze ons vertelden dat de bussen naar wyanad vanaf een ander busstation gingen. Via mobiel contact met de andere groep gestrande toeristen was uiteindelijk duidelijk geworden dat ook zij niet op het goede busstation gingen. Dus vol enthousiasme doken onze tuk tuks, met haast en gevaar voor eigen leven (en ditmaal met 6 man in 2 tuk tuks omdat er een verdwenen was, erg knus dus), weer het Indische verkeer in. Al rijdend werd ons duidelijk dat de andere groep weer op een ander busstation was geland. Niet dat waar wij naar toe gingen, niet dat waar wij vandaan kwamen, maar wel dat waar de bus stond. De snelle pogingen om dit aan onze tuk tuk chauffeurs duidelijk te maken faalden jammerlijk want zij waren er toch echt van overtuigd dat we naar het goede busstation gingen.
Daar aangekomen bleek echter dat nee, er echt geen andere groep Nederlanders was (en met 2 meter lange blanke val je toch wel op). Tjah....
Nou goed, een hoop bellen later bleek (gelukkig) dat de bus OOK op dit andere terminal stopte en dus op 2 plaatsen in de stad een opstapmogelijkheid had. Gelukkig maar, want na een hoop gesheesh met de tuk tuk's waren we dus na wat vallen en opstaan, en een hoop erg knusse boel in de tuk tuks aan het eind, in de bus naar Wyanad gekomen.
Na een busrit van enkele uren door echt schitterende landschappen (hoewel ik primair mensen heb zien knikkebollen en wat slaap inhalen ;) ) kwamen we dan aan in Myanmar. Een tussenplaats waar we over stapten op een ander, lokaal busje van de organisatie uit Wyanad wat ons verder zou reiden. Maar eerst natuurlijk een lunch. De ontredering bij de mensen die nog nooit echt in het buitenland geweest waren was, moet ik eerlijk toegeven, zeer zeer amusant.
Wat, moeten we met 15 man en chauffeur in DAT busje?! Wat, moet onze bagage op het dak?! Tjah, c'est la vie :). Ik moet zeggen dat ik me in het (zwaar gepimpte) busje direct erg thuis voelde en vermaakt heb.
Maar eerst de lunch. De eerste keer dat we niet op zelf gegroeid voedsel, een 'westerse' eettent alla domino's of een IT-compound of universiteit konden vertrouwen. Het leek allemaal vrij netjes en het merendeel van de mensen was verstandig genoeg om de rauwkost niet te eten ;). Maar of het goed genoeg was (of dat we morgen met Diarree'ers zitten) zal nog wel blijken.
Na de lunch dus doorrijden in ons busje. Het was zo'n 2 , 2 en een half uur. Naar goed indisch (Volgens mij is het wel zo'n beetje universeel goed in de derde wereld) gebruik heeft de rid uiteindelijk dus ook ruim 4 uur geduurd. En tijdens die 4 uur hebben we wel weer heel wat beleefd. Uiteraard dodelijk verkeers capriolen (Je tussen twee passerende vrachtwagens doordrukken met ongeveer 10 centimeter spelling, wat?!) gezien, waarbij onze chauffeur nog vrij voorzichtig was. Enkele ongelukken langs de weg (nee, die auto's gingen echt niet meer rijden).
Mooie landschappen tijdens een natuurpark waar we doorheen reden, met een tijger per vierkante kilometer ongeveer ;). Helaas bleef het voor ons alleen bij apen (hoewel er nog goede kans is op een olifant of twee zo blijkt). En als klap op de vuurpijl, een kapotte auto! Kapot, nou ja... We waren een helling af aan het gaan en de rem deed het niet meer. Eerst was het niet al te problematisch (Er is toch ook een handrem?!...) maar na wat licht aandringen werd er toch maar snel een garage opgezocht. Wat bleek? De remkabel was oververhit. Het schijnt dus dat altijd in de twee rijden en gewoon blijven gassen tot je vol in de rem moet niet de bedoeling is, tjah... Soepeltjes genoeg gemaakt gelukkig.
Na langzaam aftakkelende wegen (van 4 baans asfalt tot zandpad) zijn we nu uiteindelijk wel net buiten Wyanad waar we zijn moesten. Een vrij prima dorm, inderdaad geen douche meer, maar gelukkig wel mensen die enigszins westerlingen gewend zijn. Gefillterd en daarna nog gekookt water (met kleurtje voor de veiligheid), goed (uiteraard indisch eten), voldoende WC's en niet al te veel nare beesten.
En voor zover ik kan zien door de wolken echt heel HEEL erg mooie sterrenhemels. In short, dat gaat wel goedkomen hier. En eindelijk is het weer een beetje echt derdewereld ;).
dinsdag 27 oktober 2009
India Continues
Zo, weer 2 dagen verder en weer heel wat ervaringen rijker! Na de eerste (uitputtende) dag echt heerlijk geslapen. 's ochtends gezellig ontbeten (toast, zeer vette aardappel iets die we niet hoefden, cornflakes, tjah, engels met indisch he ;) ), en daarna naar de universiteit van Hyderabad gegaan.
Een zeer interessante ervaring waarbij we een bezoek brachten aan de mensen van computer science en gender studies (Waar die precieze combinatie vandaan kwam is mij ook nog een mysterie). Maar bij zo'n bezoek kom je dan een hoop interessante dingen tegen. Uitgebreide praatjes en over de IT in India en hoe die hier gekomen is en over de (hier nog wel erg scheve) verhoudingen tussen man en vrouw.
Hoewel erg interessant valt er toch wel een heel belangrijk ding te zeggen. Wat, presenteren? Nee nee, dat is sheets voorlezen... :P Want dat is hier toch wel een beetje (erg) de trend. Gewoon de sheets voorlezen. Gelukkig was de inhoud dan weer wel de moeite waard en hoewel er af en toe iemand zat te knikkebollen (zeer luxe luie stoelen he, dan krijg je dat), was het wel interessant. Buiten presentaties hebben we gelukkig ook nog uitgebreid inhoudelijk met ze gepraat gethemateerd op ons onderzoek waarbij de eerste stapjes voor iedereen toch gezet werden. Er kwam leuke interactie op gang en uiteindelijk kregen we zelfs de indische studenten zo ver dat ze zelf, assertief, vragen gingen stellen. Dan heb je toch al heel wat bereikt hoor... :-) (En opeens weer heel veel van hen geleerd).
Maar goed, een productieve dag dus gisteren (met rijst als lunch trouwens...). 's avonds hebben we een lichtshow over de historie van Hyderabad bezocht. Een aardig idee (in een erg mooi oud kasteel trouwens). Het grootste nadeel was denk ik dat de stroom uitviel waarna er van de lichtshow weinig meer over was... (Hoewel, ik heb aardig wat mensen nog die laatste uurtjes slaap zien inhalen).
Verder een echt gaaf 'pool diner' in oud indische stijl (aanlig tafels e.d), echt super. Wel weer rijst trouwens ;) (En ijs, eetbaar ijs! Ja het is hier wel bijna 30 graden en strallende zon).
Maar goed, na een ietwat korte maar wel erg verfrissende nachtrust waren we vanochtend weer vroeg uit de veren. Weer eenzelfde soort ontbijt en daarna op bedrijfsbezoek. En daarvan kan gezegd worden dat, wow... Ze hebben hier in India dus wel zeer luxe / zeer gaaf gebouwde gebouwen. Die zie je dan opeens, met alle bijbehorende dingen (zelfs subway broodjes voor de lunch, eindelijk eens geen rijst! Ja dat trauma van Nepal zit er nog in...!)
Uiteenlopende gesprekken, van mensen waarbij alles super en totaal sociaal wenselijk was (met enige inconsistentie in hun verhaal) tot zeer open mensen die duidelijk aangaven dat er nog problemen waren en dat lang niet alles zo makkelijk loopt. Lastig om er echt iets uit te destilleren maar mijn idee is op het moment toch dat India minder hierarchisch / caste gedomineerd wordt (zeker de jongeren) maar dat het er nog wel ergens echt in zit. Maar goed, dat valt uiteindelijk allemaal wel in een research paper te lezen :).
Naast alle drukte nog een erg leuke verassing, Jan Baan (google hem maar voor zij die hem niet kennen) was toevallig vandaag net ook hier in India. Wij wisten niet dat hij er was en hij niet dat wij er waren maar toen we elkaar tegen kwamen hebben we erg gezellig met elkaar gekletst, hoewel we helaas weinig tijd hadden. Dat zijn toch altijd de leuke verassingen.
Naast deze beschrijving van de afgelopen twee dagen is het ook al wel duidelijk dat India bij sommige mensen een beetje de tol begint te eisen ;). Ziekerig / zwakjes voelen, maagproblemen e.d Zelf heb ik gelukkig nergens last van (en deze mensen na een dagje rust vandaag zijn ook weer aardig bijgetrokken). Tjah, dat schijnt dan ook bij de 'india experience' te horen.
Maar goed, nu nog even gezellig wat kletsen / chillen en een beetje op tijd naar bed. En morgenavond dan al weer het vliegtuig door naar Bangalore (en na een korte stop weer door naar Wyanad Kerala). Een hoop dingen die nog staan te gebeuren en trouwens ook een week die echt voorbij vliegt... Het schijnt al weer dinsdag te zijn vandaag...
Maar goed, nu nog maar lekker door genieten van India!
Groetjes (uit nu nog Hyderabad), Jos
Een zeer interessante ervaring waarbij we een bezoek brachten aan de mensen van computer science en gender studies (Waar die precieze combinatie vandaan kwam is mij ook nog een mysterie). Maar bij zo'n bezoek kom je dan een hoop interessante dingen tegen. Uitgebreide praatjes en over de IT in India en hoe die hier gekomen is en over de (hier nog wel erg scheve) verhoudingen tussen man en vrouw.
Hoewel erg interessant valt er toch wel een heel belangrijk ding te zeggen. Wat, presenteren? Nee nee, dat is sheets voorlezen... :P Want dat is hier toch wel een beetje (erg) de trend. Gewoon de sheets voorlezen. Gelukkig was de inhoud dan weer wel de moeite waard en hoewel er af en toe iemand zat te knikkebollen (zeer luxe luie stoelen he, dan krijg je dat), was het wel interessant. Buiten presentaties hebben we gelukkig ook nog uitgebreid inhoudelijk met ze gepraat gethemateerd op ons onderzoek waarbij de eerste stapjes voor iedereen toch gezet werden. Er kwam leuke interactie op gang en uiteindelijk kregen we zelfs de indische studenten zo ver dat ze zelf, assertief, vragen gingen stellen. Dan heb je toch al heel wat bereikt hoor... :-) (En opeens weer heel veel van hen geleerd).
Maar goed, een productieve dag dus gisteren (met rijst als lunch trouwens...). 's avonds hebben we een lichtshow over de historie van Hyderabad bezocht. Een aardig idee (in een erg mooi oud kasteel trouwens). Het grootste nadeel was denk ik dat de stroom uitviel waarna er van de lichtshow weinig meer over was... (Hoewel, ik heb aardig wat mensen nog die laatste uurtjes slaap zien inhalen).
Verder een echt gaaf 'pool diner' in oud indische stijl (aanlig tafels e.d), echt super. Wel weer rijst trouwens ;) (En ijs, eetbaar ijs! Ja het is hier wel bijna 30 graden en strallende zon).
Maar goed, na een ietwat korte maar wel erg verfrissende nachtrust waren we vanochtend weer vroeg uit de veren. Weer eenzelfde soort ontbijt en daarna op bedrijfsbezoek. En daarvan kan gezegd worden dat, wow... Ze hebben hier in India dus wel zeer luxe / zeer gaaf gebouwde gebouwen. Die zie je dan opeens, met alle bijbehorende dingen (zelfs subway broodjes voor de lunch, eindelijk eens geen rijst! Ja dat trauma van Nepal zit er nog in...!)
Uiteenlopende gesprekken, van mensen waarbij alles super en totaal sociaal wenselijk was (met enige inconsistentie in hun verhaal) tot zeer open mensen die duidelijk aangaven dat er nog problemen waren en dat lang niet alles zo makkelijk loopt. Lastig om er echt iets uit te destilleren maar mijn idee is op het moment toch dat India minder hierarchisch / caste gedomineerd wordt (zeker de jongeren) maar dat het er nog wel ergens echt in zit. Maar goed, dat valt uiteindelijk allemaal wel in een research paper te lezen :).
Naast alle drukte nog een erg leuke verassing, Jan Baan (google hem maar voor zij die hem niet kennen) was toevallig vandaag net ook hier in India. Wij wisten niet dat hij er was en hij niet dat wij er waren maar toen we elkaar tegen kwamen hebben we erg gezellig met elkaar gekletst, hoewel we helaas weinig tijd hadden. Dat zijn toch altijd de leuke verassingen.
Naast deze beschrijving van de afgelopen twee dagen is het ook al wel duidelijk dat India bij sommige mensen een beetje de tol begint te eisen ;). Ziekerig / zwakjes voelen, maagproblemen e.d Zelf heb ik gelukkig nergens last van (en deze mensen na een dagje rust vandaag zijn ook weer aardig bijgetrokken). Tjah, dat schijnt dan ook bij de 'india experience' te horen.
Maar goed, nu nog even gezellig wat kletsen / chillen en een beetje op tijd naar bed. En morgenavond dan al weer het vliegtuig door naar Bangalore (en na een korte stop weer door naar Wyanad Kerala). Een hoop dingen die nog staan te gebeuren en trouwens ook een week die echt voorbij vliegt... Het schijnt al weer dinsdag te zijn vandaag...
Maar goed, nu nog maar lekker door genieten van India!
Groetjes (uit nu nog Hyderabad), Jos
zondag 25 oktober 2009
De reis naar india
Zo, het ene Nepal avontuur zit er nu al weer een tijdje op en dan dient de volgende trip zich aan. De studiereis naar India.
En nu,veilig in een mooie kamer in Hyderabad, is het dan ook tijd om over de eerste belevenissen te vertellen. Dus waar beginnen we mee? Tjah, eerst was er een opzich niet heel spannende vliegreis, hoewel we in Dusseldorf wel direct wat kleine perikellen hadden. Waar moet je aan denken? Een vliegtuig dat niet opstijgt, eerst 1 busje waar mensen uit komen die de vleugel checken, dan nog een busje, en nog een... En een langzaam toenemende stroom tot dat er keurig 4 busjes onder de vleugel geparkeerd staan en 10 man technische dienst staan uit te vinden wat er mis is. En wanneer je dan eindelijk het vliegtuig in mag is er nog steeds iets mis en gaan ze een grote olievlek onder het vliegtuig wegscheppen. Uiteraard weet je dat alles goedkomt als ze het vliegtuig net zo uitvoerig gecheckt hebben. Toch is het altijd weer even slikken als je daarna opstijgt ;). Maar uiteindelijk was het toch een vliegreis die het beste te beschrijven valt als lang, gezellig, en vermoeiend (En gelukkig zonder noodzaak de 'brace' position te oefenen).
Vanochtend om ongeveer 9 uur (lokale tijd) zijn we veilig en wel in Hyderabad aangekomen, en direct tot de prettige conclusie gekomen dat een ding universeel is, bureacratie!
Officieel was het niet nodig dat we het registratie formulier intrede invulden, we hadden namelijk al een visumen voor minder dan 180 dagen. De ambtenaar was het uiteraard helemaal met ons eens. Maar of we het toch maar wilden invullen want als het toch moest moest hij dat uitleggen...
En verder, controles op swine-flu (niemand is besmet voor zo ver de scanners konden zien), en daarna een soepele busrit naar ons eerste verblijf.
Wat kan ik daar anders over zeggen dan, wow... 24/7 telefoonisch oproepbare assistentie voor wat dan ook, badkamer, slaapkamer, woonkamer, airconditioning. Koelkast, keukentje, zelfs een eigen waterfiltratiesysteem voor het gebouw wat het kraanwater voor ons westerlingen drinkbaar maakt. En natuurlijk, internet ;).
Na een gezellige pauze, en even wachten op Theo en Nicole die nog net hun laatste dingetjes moesten voorbereiden trokken we erop uit de stad in. Om te beginnen een 'gezellige' tour door de stad en even bijkomen van de lange reis. Echte indische thee gedronken (die nog verdacht veel leek op Nepalese). ECHT dodelijk druk verkeer gezien (Nee, al die andere wereldsteden en derde wereld landen zijn er echt niks bij). Mensenmassa's, en misschien wel het leukste, de ongeloofelijk 'show' die wij als groep westerlingen zijn.
Er zijn onderhand meer foto's van ons gemaakt dan wij er zelf gemaakt hebben, en de hoeveelheid vrolijk zwaaiende, lachende, of gewoon gefascineerd starende indiers is echt ongeloofelijk.
Verder blijkt de burka opeens toch een zeer verantwoord modieus product te zijn. Wisten ze in India, Hyderabad specifiek, vroeger ook al hoe ze mooie paleizen moesten bouwen (met Nederlands porselein op de eettaffels). Gebruikten ze hier hun klassieke zwaarden echt, is het heerlijk weer (25-30 graden, lage vochtigheid, strak blauwe lucht), is de smog weer vreselijk. En, als prettigste toch wel, is het eten tot nog toe heerlijk... :)
Maar daarover volgt ongetwijfeld allemaal nog meer, foto's komen ook nog. Maar nu eerst lekker slapen, want sinds vertrek in Nederland is dat eigenlijk niet meer gebeurt en het loopt hier al tegen 10'en...
Dus groetjes vanuit een zonnig Hyderabad!
En nu,veilig in een mooie kamer in Hyderabad, is het dan ook tijd om over de eerste belevenissen te vertellen. Dus waar beginnen we mee? Tjah, eerst was er een opzich niet heel spannende vliegreis, hoewel we in Dusseldorf wel direct wat kleine perikellen hadden. Waar moet je aan denken? Een vliegtuig dat niet opstijgt, eerst 1 busje waar mensen uit komen die de vleugel checken, dan nog een busje, en nog een... En een langzaam toenemende stroom tot dat er keurig 4 busjes onder de vleugel geparkeerd staan en 10 man technische dienst staan uit te vinden wat er mis is. En wanneer je dan eindelijk het vliegtuig in mag is er nog steeds iets mis en gaan ze een grote olievlek onder het vliegtuig wegscheppen. Uiteraard weet je dat alles goedkomt als ze het vliegtuig net zo uitvoerig gecheckt hebben. Toch is het altijd weer even slikken als je daarna opstijgt ;). Maar uiteindelijk was het toch een vliegreis die het beste te beschrijven valt als lang, gezellig, en vermoeiend (En gelukkig zonder noodzaak de 'brace' position te oefenen).
Vanochtend om ongeveer 9 uur (lokale tijd) zijn we veilig en wel in Hyderabad aangekomen, en direct tot de prettige conclusie gekomen dat een ding universeel is, bureacratie!
Officieel was het niet nodig dat we het registratie formulier intrede invulden, we hadden namelijk al een visumen voor minder dan 180 dagen. De ambtenaar was het uiteraard helemaal met ons eens. Maar of we het toch maar wilden invullen want als het toch moest moest hij dat uitleggen...
En verder, controles op swine-flu (niemand is besmet voor zo ver de scanners konden zien), en daarna een soepele busrit naar ons eerste verblijf.
Wat kan ik daar anders over zeggen dan, wow... 24/7 telefoonisch oproepbare assistentie voor wat dan ook, badkamer, slaapkamer, woonkamer, airconditioning. Koelkast, keukentje, zelfs een eigen waterfiltratiesysteem voor het gebouw wat het kraanwater voor ons westerlingen drinkbaar maakt. En natuurlijk, internet ;).
Na een gezellige pauze, en even wachten op Theo en Nicole die nog net hun laatste dingetjes moesten voorbereiden trokken we erop uit de stad in. Om te beginnen een 'gezellige' tour door de stad en even bijkomen van de lange reis. Echte indische thee gedronken (die nog verdacht veel leek op Nepalese). ECHT dodelijk druk verkeer gezien (Nee, al die andere wereldsteden en derde wereld landen zijn er echt niks bij). Mensenmassa's, en misschien wel het leukste, de ongeloofelijk 'show' die wij als groep westerlingen zijn.
Er zijn onderhand meer foto's van ons gemaakt dan wij er zelf gemaakt hebben, en de hoeveelheid vrolijk zwaaiende, lachende, of gewoon gefascineerd starende indiers is echt ongeloofelijk.
Verder blijkt de burka opeens toch een zeer verantwoord modieus product te zijn. Wisten ze in India, Hyderabad specifiek, vroeger ook al hoe ze mooie paleizen moesten bouwen (met Nederlands porselein op de eettaffels). Gebruikten ze hier hun klassieke zwaarden echt, is het heerlijk weer (25-30 graden, lage vochtigheid, strak blauwe lucht), is de smog weer vreselijk. En, als prettigste toch wel, is het eten tot nog toe heerlijk... :)
Maar daarover volgt ongetwijfeld allemaal nog meer, foto's komen ook nog. Maar nu eerst lekker slapen, want sinds vertrek in Nederland is dat eigenlijk niet meer gebeurt en het loopt hier al tegen 10'en...
Dus groetjes vanuit een zonnig Hyderabad!
woensdag 26 augustus 2009
Levend terug
En, nog even een laatste bericht.m Waarschijnlijk niet verrassend voor iedereen, maar we zijn levend en wel terug aangekomen in Nederland! :-).
We hadden een lange (maar voorspoedige) vlucht, de snelle overstap in Doha ging soepeltjes (en gezien de 45 graden daar gelukkig ook erg snel :P). De vlucht in Schiphol kwam zelfs iets te vroeg aan en, met wat treinen, zijn we gisteravond laat levend en wel in Nijmegen aangekomen.
De bussen reden nog (net) en de jetlag viel mee dus, hoera!
De verhalen en foto's zijn uiteraard op verzoek verkrijgbaar ;-)
Groetjes (uit Nederland),
Jos
We hadden een lange (maar voorspoedige) vlucht, de snelle overstap in Doha ging soepeltjes (en gezien de 45 graden daar gelukkig ook erg snel :P). De vlucht in Schiphol kwam zelfs iets te vroeg aan en, met wat treinen, zijn we gisteravond laat levend en wel in Nijmegen aangekomen.
De bussen reden nog (net) en de jetlag viel mee dus, hoera!
De verhalen en foto's zijn uiteraard op verzoek verkrijgbaar ;-)
Groetjes (uit Nederland),
Jos
zondag 23 augustus 2009
De toerist uithangen!
Zo, de laatste dag hier en morgen een lange vlucht terug. Vandaag uiteraard inpakken, een laatste blik op het mooie (Vervuilde?) Kathmandu werpen, afscheid nemen van het Nepalese eten, en zorgen dat alles voor de vlucht morgen (inchecken, tickets geprint e.d) geregeld is. Ik verwacht geen heel spannende dingen meer vandaag, maar wat hebben we de laatste paar dagen eigenlijk uitgespookt?
Donderdag (al weer lang geleden zeg) hadden we zoals in de vorige blog post te lezen was een presentatie bij het mountain forum. We zagen het schitterende ICIMOD gebouw (zie foto, echt heel mooi),
en
hebben buiten rustig daar rondgekeken ook uitgebreid ons verhaal gedaan. Een paar uur lang verteld over wat we nou allemaal precies gedaan
hebben, technisch en qua organisatorische achtergrond, een hoop vragen beantwoord, foto's laten zien om duidelijk te maken w
aar we nou precies werkten. En uiteindelijk ook nog ontdekt dat er een virus op hun netwerk rondzweefde (hoera ge-update virus scanners :-) ) en gekeken hoe ze soe
pel aan de slag gingen om dit aan te pakken. Virussen komen hier toch net iets vaker voor....
En toen, tjah, de presentatie was voorbij, we hebben ons artikel die avond nog wat opgepoetst en toen was het primaire werk toch wel voorbij. Daarna zijn we dus, de toerist uit gaan hangen! (ook precies zoals geplanned). En je hebt heel wat mogelijkheden als toerist hier. Waar moet je aan denken?
Nou, ten eerste natuurlijk gewoon uitgebreid door Kathmandu (specifiek Patan) rondgedwaald en van alles bekeken, grote winkeltjes, kleine winkeltjes, hordes schoolkinderen, de grote hoeveelheid VN auto's (die zie je sinds de burgeroorlog voorbij is hier overal), gewoon de stad geproeft. No
g allemaal vrij standaard, maar de dagen daarna zijn de echt leuke dingen begonnen.
We zijn bijvoorbeeld, wezen golf
en! Het was aardig wat oefenen, we hebben de holes zelf maar niet alle 18 afgelopen, maar op de driving range flink geoefend.
Buiten wat nekspierpijn voor Daan (tjah, totaal onbekende spieren) ging het eigenlijk vrij soepel. Van eerst maar eens precies doorkrijgen hoe je die club moest vasthouden
tot toch vrij rechte (en enigszins redelijke) slagen.
En verder, de bossen ingeweest waar we fraaie dingen zagen, een adelaar die een meter of 10 over ons heenvloog (net te langzazm voor een foto). Een klein tempeltje gewijd aan de bosgodin die, gezien hoe mooi het bos was, zeker wel een tempeltje verdiende. Een kudde herten (eigenlijk twee maal kuddes herten) die we een minuut of 20 achtervolgt heb
ben, met plaatjes als deze tot gevolg, en ja, het was echt zo zonnig dat dat hert er zo uitzag:
De koninklijke keukens, het oude paleis, de oude Niwari hoofdstad (vroeger waren er in de Kathmandu vallei drie verschillende koninkrijken), en ook nog maar een paar tempels waar we uitgebreide uitleg over de plaatselijke Hindu goden kregen.
En zo gingen de volgende dag eigenlijk wel weer verder. Een schitterende dag gister. Eerst naar Bha
ktapur (weer een oude hoofdstad, totaal in middeleeuwse / pre-middeleeuwste stijl gehouden)
De stad is ergens begin deze eeuw door een aardbeving platgegaan maar daarna ook weer geheel gerestaureerd. Zeer uitgebreid rondgekeken, en ook erg veel leuke dingen gezien. Alle kleine steegjes, nog wat echte ambachtslieden die aan het werk waren. Mooi antiek houtsnijwerk, tempels waar we (als niet hindu's) niet in mochten, en gewoon echt de sfeer van een oude hoofdstad.
Daarna zijn we omhoog gegaan naar Nagrakhot, (en ja, dit keer konden we op het dak van de bus, wat echt een heerlijke ervaring was) een van de hogere heuvels (2.5 km) rond de Khatmandu vallei en, wanneer het helder is, met uitzicht op een van de grote ranges van de Himalaya. Na een stukje omhoog gegaan te zijn met de bus zijn we verder omhoog getrokken. Maar helaas boven aangekomen was het, hoewel wel zonnig, aan de andere kant van de heuvelrug erg bewolkt dus het schitterende uitzicht op een bergrange met pieken tussen de 7 en 9 KM was ons niet gegund. Maar gelukkig was dat geen ramp, er waren zat andere schitterende uitzichten op weg, hier een (van de vele) foto's;
Buiten een heerlijke tocht van enkele uren omlaag door een licht glooiend sterk bebost en nog vrij ongerept landschap kwamen we nog heel wat andere kleine dingen tegen. Zo was er een set van 2 honden die ons vanuit Nagrakhot toch zeker een kilometer of 5 de heuvel af gevolgd hebben. Totaal niet lastig ofzo, gewoon leuk, gezelschap terwijl ze hun gebied afstruinen. Verder was het een religieuze feestdag (wanneer niet...), de vrouwen waren allemaal in schitterende rode gewaden gekleed en waren aan het bidden. Of voor een goede man, of voor de gezondheid en een lang leven voor de echtgenoot die ze al hadden. Een heel leuk tafereel om de hele dag gade te slaan, grote groepen die allemaal naar de tempels gingen om te bidden. Heel leuk, tot bij Khatmandu waar alle straten verstopt waren met een feestende menigte en de laatste 5 kilometer door de stad dus opeens gedeeltelijk gelopen werd ;).
Tjah, en dan kom je uiteindelijk moe maar zeer voldaan, na nog lekker ergens te eten, weer aan op je hotelkamer. En na geslapen te hebben zit je dan opeens weer hier, op die laatste dag (en natuurlijk een dag reizen).
Waarschijnlijk gaat er nog een blogpost volgen als we weer levend en wel in Nederland zijn. En uiteraard zullen daar ook verhalen en foto sessies volgen voor zij die er interesse in hebben :-).
Maar dit zal dus wel de laatste echte 'avonturen' post zijn, hopelijk hebben jullie allemaal met plezier erover gelezen. Ik weet erg zeker dat wij ze met plezier beleefd hebben!
Groetjes, nu nog uit Nepal, Jos
woensdag 19 augustus 2009
Een paar dagen terug in Khatmandu
Maar ja, dat zijn natuurlijk de minder interessante dingen. Want buiten met dat werk bezig te zijn zijn we ook al een beetje de toerist aan het uithangen. En je komt toch wel wat tegen als toerist hier in Nepal :).
We zijn bijvoorbeeld met een medewerker van het mountain forum, die tevens semi-gids is rondom Khatmandu, een dagje wezen trekken. Dus daar trek je er op uit om de oude jachtgronden van de koning (sinds een paar jaar afgetreden, met als gevolg openbare jachtgronden), te verkennen. Schitterende vergezichten over Khatmandu, hoewel lastig op de foto vast te leggen hier toch maar een poging;
Een schitterende tocht, een hoop kleine beestjes zijn gespot en vooral de hoeveelheid libelles was echt groot. Daarentegen geen bruine beren of luipaarden, wat eigenlijk wel goed is... :P Buiten beesten natuurlijk ook nog wat andere dingen, zo besloten we de berg ('heuveltje' het was maar 1.5 kilometer omhoog vanaf Khatmandu) te beklimmen en zijn we bovenaan de berg bij het buddhistische klooster langsgeweest. Erg vriendelijke mensen, mooi uitzicht, en een erg fraaie tempel.
Buiten trekken zijn we ook al enigszins Khatmandu zelf in geweest. Met wat zoeken hebben we een heerlijk lokaal eettentje gevonden (met Nepalees eten). Natuurlijk gaat niet alles altijd even voorspoedig, want tijdens onze lunch begon het te regenen, en regenen, en regenen... En dan weet je weer waarom het het regenseizoen heet :P. Gelukkig konden we goed genoeg opdrogen dat er geen verkoudheid uitgekomen is :-)
En verder, we hebben weer eens echte Nederlandse kaas kunnen eten, wat een mooie aanvulling op de eerdere appeltaart! (Dank je Frans ;) ) en hebben nu ook zelfs de luxe dat we iedere ochtend vers brood, nog warm van de bakker, aan de deur krijgen. Een heerlijke manier om je dag te beginnen!
Uiteraard zijn we nog duizend dingen tegengekomen. Het merendeel komt wel een keer maar een ding kan ik jullie toch echt niet onthouden, aspergesap... Ja, dat hebben ze hier, aspergesap.
Het komt uit Taiwan en na een avontuurlijke poging waarbij we het geprobeerd hebben kunnen we eigenlijk maar een ding melden. Probeer het vooral niet! Het is tjah, hoe zeg je dat, goor, onsmakelijk, vies, een verloochening van de natuur van asperges.... Samenvattend proefde het niet heel erg goed.
En nu net zijn we terug van een heerlijke namiddag / avond in Thamel (wat volgens mij fout gespeld is, maar goed...). Dat is zo'n beetje de oude hippy en moderne winkel buurt van Khatmandu. Wat mooie souvenirs op de kop getikt, een hoop muziek gehoord, opeens wel andere Nederlanders gezien, en eigenlijk gewoon een lekkere avond gehad.
Tjah, en nu lekker slapen want morgen moet er weer gepresenteerd worden :).
Groetjes uit Nepal,
Jos
zaterdag 15 augustus 2009
Terug in Kathmandu
Zo, terug in Kathmandu. Eerst even wat dingen over het project, daarna komen de wat minder project gerelateerde onderwerpen. We zijn de afgelopen dagen flink bezig geweest maar nu staat er ook echt wat. 7 plaatsen verbonden met een zeer serieus / snel netwerk, we halen zo'n 20 mbit/s tussen de dorpjes, om je een idee te geven. Daar kunnen ongeveer 800 mensen tegelijk een hoog kwaliteit stabiel telefoongesprek over voeren. Dat is evenveel bandbreedte als heel Papoea nieuw Guineau heeft... Aardig wat dus ;-).
En we hebben ook al flink wat geprobeerd. Bestanden van enkele honderden megabytes die we binnen een minuut overpompen, veel telefoongesprekken over onze interne VoIP server (en naar buiten, bijvoorbeeld de VS, via onze VoIP server opeens wel betaalbaar...). En natuurlijk zorgen dat alles netjes geinstalleerd is, 'virus bestendig' via een programma dat ervoor zorgt dat iedere keer dat er iets verandert de PC weer precies hetzelfde terugkomt (nee, niks ergens opslaan dus, behalve op een USB stick...).
En, het belangrijkste van alles, het netwerk perfect optimaliseren (waar we ook de snelheid vandaan hebben) waardoor we geen last hebben van storing, lokale netwerken als die er komen, GSM, slecht weer etc....
Maar goed, dat is allemaal heel fraai wat ons be
treft (heel gaaf om te doen, trust me ;-) ) maar nu dus even voorbij! En nu, verder met de iets minder project gerelateerde dingen.
Het netwerk staat en we hebben besloten dat we de bus terug naar Kathmandu gingen nemen, de bus? Ja, de bus! Het leek ons wel leuk avontuurlijk om eens een busreis mee te maken van Dharan naar Kathmandu (zo'n 14 uur) dan zie je eens iets anders van het land.
En dat gebeurt je dan ook. Ten eerste moet de bus 's nachts rijden, overdag zijn er teveel Banda's. Dat zijn een soort door lokale politieke partijen georganiseerde stakingen waarbij ook openbaar vervoer verboden is. En tijdens zo'n busrit gebeurt je nog wel wat. Je tas komt natuurlijk ietwat vies uit de bagageruimte, maar er gebeurt een stuk meer. Je ziet lokale optochten, je komt 's avonds bij een klein plaatsje waar de bus stopt om te eten waar je voor zo'n 18 cent een avondmaaltijd (Noedel soep met veel te veel peper ;) ) krijgt.
Je bus staat om 12:30 's nachts in de middel of nowhere bij een tankstation stil
en ze krijgen hem niet meer gestart, lege accu (en veel aanduwen later...
Hoewel wij mochten blijven zitten :P). Af en toe schitterende uitzichten, vrij goede wegen, een heuse dijk...
Ja we hebben best wat gezien tijdens die busrit. Zie bijvoorbeeld de ondergaande zon, achter de bergen terwijl je op de vlakte eronder zit, heerlijk.
Maar goed, dat was dus afgelopen nacht (waarbij de hoeveelheid slaap die nacht zeer minimaal was, maar de nacht wel erg leuk).
Hier in Kathmandu hebben we besloten weer onze intrek te nemen in 'the international club'.
Budgetair past het prima en het was ons voorheen erg goed bevallen. Deze middag hadden we ook met Frans Neuman afgesproken om onze plannen voor de rest van de tijd dat we hier zijn eens te bespreken. Een heerlijke lunch (hollandse appeltaart!) en een heel gezellig gesprek volgden uiteraard. Om nog even af te sluiten, de kamer is er flink op vooruit gegaan...
Morgen beginnen we met een mooie dagtocht door de bergen in Kathmandu... :-) Een mooi begin van de terugkomst hier. Daarnaast gaan we ook hard werken aan een mooi artikel over alles wat we gedaan hebben / technische ideeen erachter en waarschijnlijk donderdag voor de mensen van het mountain forum hier een presentatie houden over het hoe en wat van wat er nu staat.
Ach ja, natuurlijk zijn er ook tich kleine dingen gebeurd. Daan is plotseling erg fanatiek aan het lezen (het boek bevalt), we hebben bijna het perfecte Lyce sap gevonden,
een heel gezellig afsluitend feestje gehad toen het hele netwerk werkend en afgerond stond, weer lekker gegeten bij dat ene kraampje waar ze heel goed ontbijt hadden toen we 's middags lunch zochten in Dharan, een lokale danser op straat;
En zo nog duizend dingen, maar goed, de verhalen volgen wel weer ;)
Groetjes, nu vanuit Kathmandu,
Jos
woensdag 12 augustus 2009
Het netwerk groeit, afronding moet beginnen
Beste allen,
Zo, eindelijk snel internet EN de tijd om eens rustig een blogpostje aan te leggen. En dat betekent natuurlijk dat er nu ook eindelijk foto's kunnen verschijnen. Ik weet het, het heeft even geduurd voordat ze er waren, maar ja we moesten het internet dan ook eerst zelf aanleggen.
Om iedereen gerust te stellen, dit gebeurt natuurlijk op een geheel verantwoorde en veilige wijze, deze foto toont goed aan dat we nooit op gevaarlijke plekken komen;
De foto hierboven is genomen bij de militaire basis te Namje (boven op de heuvel) waar de bliksem dus was ingeslagen en we wat dingen moesten repareren. Verder heel aardige mensen trouwens, ze maken een heerlijke thee (getrokken in verse buffelmelk met een beetje kaneel en gember, echt uitstekend) en lieten ons verder heel rustig, hoewel met veel interesse, ons werk doen. Uiteraard gebeuren ook hier, buiten het werken op een toren met een schitterend uitzicht en verzengde zon, andere dingen. Ten eerste die zon, soms bewolking en dan opeens als je bovenop zo'n toren zit een strallende dag. De verbranding viel mee en het heeft een mooi bruin tintje achter gelaten dus dat is opzich wel prima. Maar je loopt opeens tegen het probleem aan dat je die zon moet vinden, waar is die?! Dus je zoekt de horizon af tot je erachter komt dat hij bijna recht boven je staat... Oh ja, lage breedtegraad rond het middaguur, van die kleine dingen die je dan pas opvallen.
Maar ook andere dingen in zo'n militaire basis zijn interessant om te zien, bijvoorbeeld hoe de militairen als oefening een potje volleybal en badminton spelen. Maar ook hoe de vrolijk blatende geit, die onder aan onze toren vastgemaakt zat, na een overleg rond het middaguur werd losgemaakt, door drie mensen naar de binnenplaats werd gebracht, en tot lunch werd verwerkt.
Hoe gaat zo iets? Nou, je legt de geit met 3 man neer zo dat hij zeker niet kan schoppen of problemen veroorzaken, mes over de keel, met een flinke balk er op slaan, en soepeltjes met die ene klap de kop van de geit eraf. Terwijl een van de soldaten de kop, met nog flapperende oren en bewegende ogen, wegtrekt laten de andere de geit leeglopen (leegbloeden) in een basin voordat ze met messen het nog verse lijk kleinhakken voor de lunch. Op zich een heel spectakel (voor mij als westerling) om te zien, en erg natuurlijk ook. Helaas was ik op dat moment te druk aan het werk om een foto te maken!
Maar goed, flink werken en niet alleen in Namje, maar er staat nu ook al wel wat. We hebben tot nu toe Bedethar, Dandabajadh, Dhankuta, Patibara, Sukrabara en Pakribas aangesloten, via Dharan. Hile (het laatste doel) gaat iets minder soepel. De voltage regulator is namelijk op dus we kunnen het niet meer helemaal afronden (dank u blikseminslag). Ook blijkt de locatie zo'n 100 meter verplaatst, de heuvel af..., dus het gaat nog een uitdaging worden om er een goed signaal te krijgen (hoewel dat met een goede antenne hebben we al gezien wel goed mogelijk is).
Maar er ligt nu dus een aardig netwerk, en het materiaal begint op te raken. We gaan nu dan ook beginnen met het 'afronden'. Zorgen dat alles op alle locaties goed aangesloten is, zeker goed gedocumenteerd is e.d. Ook belangrijk :-). En met (snel in plaats van geen) internet, gratis onderling bellen en goedkoop naar andere plekken bellen schijnen ze al een heel eind geholpen te zijn. Vooral de gratis verbinding met het ziekenhuis Dharan zal erg van pas gaan komen blijkt.
Buiten het werk hebben we natuurlijk nog andere ervaringen. Hier bijvoorbeeld een foto van het uitzicht waar we iedere ochtend van mogen genieten
(We hebben trouwens nog een stuk meer uitzichten gezien :-) ). Vooral veel hard werken, lange dagen om 7 uur 's ochtends weg en op 8 uur 's avonds terug, maar wel erg prima en bevredigend. En ook bij dat werk gebeuren allerlei bijzondere dingen. Gister bijvoorbeeld moesten we de GPS coordinaat van de DPO (district post office) van Dhankuta hebben, maar het post office was al dicht. Dus een van onze teamgenoten klom soepeltjes over het hek om de coordinaat te gaan halen (wat prima afliep trouwens). Wij zaten buiten vrolijk in de landrover te wachten en voor we het wisten hadden we een horde kinderen om ons heen die (in toch al verbazend goed engels) vol interesse met ons begonnen te praten. Zo zit je dus even te wachten tewrijl iemand inbreekt bij de DPO en zo heb je opeens 10 Nepalese kindjes bevriend en (zoals het leek) een heel bijzondere avond bezorgd. Buiten dit soort ervaringen zijn we , naast de afronding nu, ook eens aan het nadenken over onze plannen voor na het project (wat gaan we die paar dagen die we hier nog hebben voor schitterends allemaal nog doen).
En uiteraard zweven nog allerlei kleine dingen door ons hoofd. Hoe opvallend het is dat de etnische diversiteit zo sterk verschilt (je ziet echt andere soorten mensen in andere dorpen) de kleine cultuur verschillen, en nog duizend andere dingen. Maar die gaan nu niet allemaal op de blog verschijnen. Nu moeten we weer aan het werk!
Groetjes uit Nepal,
Jos
maandag 10 augustus 2009
post van 09-08-09
Zo, al weer een paar dagen sinds de laatste blog post (hoewel hij nog niet op internet staat, dus waarschijnlijk komt hij op hetzelfde moment als deze, lees de ander eerst! :P).
We zijn hier nu echt druk aan het technische werk bezig, het gaat opzich vrij goed hoewel het wel en hard werken is (duh...) en je altijd wel wat tegenslagen tegenkomt. Primair genieten we er natuurlijk enorm van... :-) (En het landschap is fantastisch.).
Want ja, waar moet je nu aan denken nu we aan het werk begonnen zijn? Met een landrover over smalle weggetjes via kleine dorpjes komen waar je moet zijn, met heel veel dank voor het feit dat ze hier rustig rijden en genietende van het uitzicht.Als je eenmaal daar bent begin je met de site te bekijken, waar kunnen we het beste de radio precies plaatsen op het gebouw, hoe ziet het gebouw er van binnen uit, waar moeten de PC's daar komen, waar kun je je batterij back-up systeem plaatsen, waar kunnen we het beste alles aarden, dat soort dingen. Wanneer je daar rustig over nagedacht hebt kun je beginnen met de installatie, en bij de lunch lekker genieten van heerlijk Nepalees eten.
We genieten van heerlijk frisse berglucht, echt schitterende berggezichten, maar ook van al die kleine dingetjes. Het zien van een half dorpje wat uitloopt omdat je daar doorheen rijdt (dat gebeurt hier dus nog echt). Een markt die in een dorp is, tjah, en hoe kom je daar dan doorheen. Langzaam kraampje voor kraampje hun zeilen afbrekend rij je er dan door en kun je heel rustig genieten van wat er daar allemaal te zien is (Onder andere Nepalezen die achter je hun zeiltjes weer spannen... :-) ).
Er zijn natuurlijk ook alle kleinere dingen. Daan die bij het lunchen gezellig kletst, zich weer half terugdraait en nog net ziet hoe de dame die aan het bijvullen was de laatste schep rijst op zijn bord erbij stapelt, waarna er toch zeker genoeg rijst ligt voor een klein Nederlands gezin. De ontdenking van de lokale brandnetel (die net iets erger prikt dan die in Nederland). Maar ook tijdens het werk kom je dingen tegen. Zo viel vanochtend rond een uur of 5 onze radio op de toren bij Namje uit, Namje is de militaire basis een aantal kilometer verderop. Daar moesten we dus nog snel even gaan kijken om erachter te komen wat er precies aan de hand was. Daar aangekomen kon maar een kleine delegatie naar binnen (want ja, 7 mensen op een legerkamp is toch wel erg gevaarlijk...). Dus daar zit je dan in een klein dorpje gebouwd bij een militaire basis, genietend van een kopje thee (met buffelmelk) in de Nepalese ochtendzon, wachtend tot de mensen die naar binnen zijn gegaan verslag doen. Komt er opeens een andere jeep aanrijden die stopt waar een blanke man uitstapt, die blij verast op je afkomt en een gesprek begint (in zeer Amerikaans engels), over wie we zijn en wat we daar doen. Uiteraard volgt uit zo iets een leuk gesprek, waarbij je er opeens achterkomt dat hij een Amerikaanse auteur is die 12 boeken geschreven heeft en bezig is met een volgend boek over Nepal en de veranderingen daar in de afgelopen 40 jaar waarvoor hij heel Nepal doorreist. Op zich kleine ervaringen maar wel erg leuk. (De naam van de auteur ben ik trouwens al weer kwijt, maar hij schijnt Sons of Camelot geschreven te hebben, wat mogelijk een bekend boek is....).
Op het moment dat de mensen dan terugkomen van de basis en je vertellen dat de bliksem er vanochtend (een keer of 5) recht op de toren is ingeslagen ben je iets minder gelukkig. Aan de andere kant ben je dan weer wel blij met de 'lightning arrestors' oftewell, bliksem inslag beveiliging die je hebt aangebracht.
De mooie ervaringen blijven nog wel een tijdje komen, morgen de toren repareren en het volgende dorpje (Dacuta (fout gespeld...) bezoeken en beginnen met de aansluiting daar. Een hoop avonturen dus, een hoop hard werk, en ondertussen toch al 3 dorpjes die aangesloten zijn en een link die nu al zo'n kilometer of 50 de Himalaya ingaat vanaf Dharan (Hoewel niet alles daartussen aangesloten is).
Maar goed, dat was het weer voor vandaag. Nog wat eten en op tijd naar bed schat ik zo, want vanochtend waren we al om 6 uur 's ochtends in de weer.
Groetjes uit Nepal,
Jos
post van 07-08-09
Zo, al weer een tijd terug dat er een blog bericht getyped is zeg, en we zijn de afgelopen tijd druk bezig geweest. Ik heb geen idee wanneer ik weer internet heb om dit te posten (nu ik het schrijf) dus het kan goed zijn dat snel hierna een blog post van enkele dagen later volgt. Hopelijk hebben we hier binnenkort internet, maar wie weet :-).
De training in Dharan is erg succcesvol verlopen. Alle Nepalese Engineers zijn nu redelijk goed ingelicht. Ze hebben enigszins een idee waar we het theoretisch over hebben en hoe het werkt en ook technisch (praktisch) hebben ze alles een keer uitgeprobeerd. Daarnaast hebben we nu in Dharan een server staan die het internet 'leeched' en hebben we de eerste radiolink naar een dorpje (Bedethar) waar we vandaag heen gereisd zijn werkend. Want ja, wat is er allemaal gebeurd.
We zijn dus druk aan het werk geweest, maar ook zat andere spannende dingen zijn gebeurd. Zo hebben we een hele kudde apen door Dharan zien rennen (en zijn we ons opeens enigszins zorgen gaan maken om de apparatuur en hebben we wat dingetjes bedacht om deze 'monkey proof' te maken...! ). Daarnaast zijn we een Nepalese versie van Carnaval tegengekomen (je mag alles doen en aantrekken wat je wil, zo gek doen als je wil en alle 'standaard' authoriteit geld even niet, hoe carnaval kan het worden?), en zijn we een heuse 'Banda' oftewel staking tegengekomen. Geen enkele auto op de weg, bijna alle winkels (op wat kleine na) dicht en natuurlijk een hele horde ordetroepen 'just in case'. Daar hebben we trouwens maar geen foto's van gemaakt... Zo van, liever geen problemen (en afgenomen camera's).
Maar buiten dit soort grotere avonturen zijn er ook zat kleinere avonturen geweest. We hebben in Dharan (waar we nu niet meer zijn, maar goed :-) ) een klein Nepalees eethuisje gevonden waar we echt helemaal inpasten. Echt Nepalees eten (wat trouwens ook echt Nepalees goedkoop was...), en zelfs gratis refills omdat we toch wel geeerde westerse gasten waren. Ook ons Nepalees gaat langzaam vooruit, Mero nam Jos ho. Tapai ko Nam ke ho? (Mijn naam is Jos. Wat is jouw naam?) Malai ek cup chiya Dinus. (Ik heb een kop thee nodig) en natuurlijk nog zat andere dingen. De helft zijn we al weer vergeten, maar practice makes perfect, en ooit blijft het hangen. Vooral ook het kunnen lezen van Nepalese cijfers is erg handig (opeens kun je die prijskaartjes lezen... ;-) ).
Maar na een dus erg drukke tijd in Dharan, met allerlei spannende technische avonturen en een hoop gewone dingen zijn we vandaag verder getrokken. Met alles opgezet in Dharan hebben we vandaag al het materiaal ingepakt en zijn we in twee teams de bergen ingetrokken. Een team gaat direct diep het hogere gebergte in (ongeveer twee dagen reizen) omdat het zo'n lange trip is. Wij gaan een groter aantal telecenters verbinden via de radio's en uiteindelijk met een lange verbinding (+- 30 KM, in totaal overbruggen we zo'n 80 kilometer en een locatie of 7) bij het andere team uitkomen. Uiteraard is het technisch allemaal erg spannend (we hebben de verbinding met Dharan lopen, maar daar ligt het internet er nu uit, tjah :P), maar ook buiten dat echt geweldig.
Hoewel het nog soms bewolkt is hebben we echt schitterende uitzichten. Uiteraard volgen de foto's ook nog (als we terug zijn verschijnt de collectie ergens online). De bevolking hier is ook extreem vriendelijk en een klein meisje kwam zelfs heel voorzichtig op ons af hopend dat ze ons mocht aanraken / de hand mocht schudden (toen we ook nog een foto van haar wilde maken was het wel heel geweldig, zeker nadat we haar in het Nepalees hadden kunnen begroeten).
Het allerfijnste is natuurlijk nog wel dat we hier ook heerlijk een flink aantal graden koeler zitten en de temperatuur nu echt aangenaam is.
Maar goed, tijd om de laptop weer eens dicht te klappen en het niet al te laat te maken want morgen moeten we weer om 7:30 in de jeep zitten om de hele dag toch echt goed te kunnen benutten. Dus, veel leesplezier wanneer dit online komt, en tot over een twee en een halve week :-).
Groetjes,
Jos en Daan
De training in Dharan is erg succcesvol verlopen. Alle Nepalese Engineers zijn nu redelijk goed ingelicht. Ze hebben enigszins een idee waar we het theoretisch over hebben en hoe het werkt en ook technisch (praktisch) hebben ze alles een keer uitgeprobeerd. Daarnaast hebben we nu in Dharan een server staan die het internet 'leeched' en hebben we de eerste radiolink naar een dorpje (Bedethar) waar we vandaag heen gereisd zijn werkend. Want ja, wat is er allemaal gebeurd.
We zijn dus druk aan het werk geweest, maar ook zat andere spannende dingen zijn gebeurd. Zo hebben we een hele kudde apen door Dharan zien rennen (en zijn we ons opeens enigszins zorgen gaan maken om de apparatuur en hebben we wat dingetjes bedacht om deze 'monkey proof' te maken...! ). Daarnaast zijn we een Nepalese versie van Carnaval tegengekomen (je mag alles doen en aantrekken wat je wil, zo gek doen als je wil en alle 'standaard' authoriteit geld even niet, hoe carnaval kan het worden?), en zijn we een heuse 'Banda' oftewel staking tegengekomen. Geen enkele auto op de weg, bijna alle winkels (op wat kleine na) dicht en natuurlijk een hele horde ordetroepen 'just in case'. Daar hebben we trouwens maar geen foto's van gemaakt... Zo van, liever geen problemen (en afgenomen camera's).
Maar buiten dit soort grotere avonturen zijn er ook zat kleinere avonturen geweest. We hebben in Dharan (waar we nu niet meer zijn, maar goed :-) ) een klein Nepalees eethuisje gevonden waar we echt helemaal inpasten. Echt Nepalees eten (wat trouwens ook echt Nepalees goedkoop was...), en zelfs gratis refills omdat we toch wel geeerde westerse gasten waren. Ook ons Nepalees gaat langzaam vooruit, Mero nam Jos ho. Tapai ko Nam ke ho? (Mijn naam is Jos. Wat is jouw naam?) Malai ek cup chiya Dinus. (Ik heb een kop thee nodig) en natuurlijk nog zat andere dingen. De helft zijn we al weer vergeten, maar practice makes perfect, en ooit blijft het hangen. Vooral ook het kunnen lezen van Nepalese cijfers is erg handig (opeens kun je die prijskaartjes lezen... ;-) ).
Maar na een dus erg drukke tijd in Dharan, met allerlei spannende technische avonturen en een hoop gewone dingen zijn we vandaag verder getrokken. Met alles opgezet in Dharan hebben we vandaag al het materiaal ingepakt en zijn we in twee teams de bergen ingetrokken. Een team gaat direct diep het hogere gebergte in (ongeveer twee dagen reizen) omdat het zo'n lange trip is. Wij gaan een groter aantal telecenters verbinden via de radio's en uiteindelijk met een lange verbinding (+- 30 KM, in totaal overbruggen we zo'n 80 kilometer en een locatie of 7) bij het andere team uitkomen. Uiteraard is het technisch allemaal erg spannend (we hebben de verbinding met Dharan lopen, maar daar ligt het internet er nu uit, tjah :P), maar ook buiten dat echt geweldig.
Hoewel het nog soms bewolkt is hebben we echt schitterende uitzichten. Uiteraard volgen de foto's ook nog (als we terug zijn verschijnt de collectie ergens online). De bevolking hier is ook extreem vriendelijk en een klein meisje kwam zelfs heel voorzichtig op ons af hopend dat ze ons mocht aanraken / de hand mocht schudden (toen we ook nog een foto van haar wilde maken was het wel heel geweldig, zeker nadat we haar in het Nepalees hadden kunnen begroeten).
Het allerfijnste is natuurlijk nog wel dat we hier ook heerlijk een flink aantal graden koeler zitten en de temperatuur nu echt aangenaam is.
Maar goed, tijd om de laptop weer eens dicht te klappen en het niet al te laat te maken want morgen moeten we weer om 7:30 in de jeep zitten om de hele dag toch echt goed te kunnen benutten. Dus, veel leesplezier wanneer dit online komt, en tot over een twee en een halve week :-).
Groetjes,
Jos en Daan
dinsdag 4 augustus 2009
Avonturen in Nepal, ze gaan steeds verder
Deze post is eigenlijk van 3 augustus, maar toen was het internet tijdelijk dood. Dus daarom maar bij deze de post van toen... :-)
Zo, het is al weer een aantal dagen geleden sinds we naar Biratnagar zijn gevlogen (en vanaf daar doorgereisd naar Dharan). Er is sinds toen toch heel wat gebeurd. We zijn op het moment bezig met de voorbereidingen voor en training behorend bij het field work (waar we vanaf vrijdag midden in zullen zitten, verwacht dan dus een paar dagen maar geen updates).
PC assemblage, maar bijvoorbeeld ook uitwerken hoe het netwerk er nou precies uit moet gaan zien, en zeker weten dat iedereen alles kan wat nodig is (we zijn immers niet met zijn 2’en, maar ook een heel team Nepalezen, en twee Amerikanen, Mark en Andres die hier ook aan het werk zijn). Maar op alle technische details zal ik maar niet teveel ingaan (mochten jullie dat toch heel interessant vinden laat het dan vooral weten, dan komt het zo hoor… :P ).
Buiten al het werk is er ook nog een hele hoop gebeurd, dus er gaat nu nog aardig wat komen. Na een voorspoedige vlucht naar Biratnagar (snoepje, pinda’s, drankje, mooi uitzicht, wat wil je nog meer?). reisden we vrij snel door naar Dharan. Na een erg soepel lopend taxiritje (ze reiden hier een stuk rustiger dan in Khatmandu) waren we in Dharan gearriveerd, en toen begonnen de eerste problemen. In Dharan ligt het beste universitair medisch centrum van Nepal (veruit de beste zelfs) en er kwamen 40 ik denk dat de beste beschrijving co-schappen is beschikbaar. Dus ja, er waren 10000 tot 20000 geneeskunde studenten naar Dharan gekomen om het toelatingsexamen te doen en het hotel, wat geboekt was, zat opeens toch vol. Dat zijn van die heerlijke momenten dat je weer weet dat je in de derde wereld bent :-). Maar goed, met de (publieke) bus teruggereist naar een aangrenzend plaatsje (voor toch wel zo'n 7 cent pp, tjah, openbaar vervoer he, wat een kosten!) en daar soepeltjes een mooi hotel gevonden met een fijne douche en airco op de kamer!
De dag daarna zijn we teruggereist naar Dharan en viel er (met een hoop onderhandelen) wel ergens een hotel kamertje te vinden, kamertje want het was toch vrij sumier. Een hard bed, meestal stroom, soms water, en een heel heel klein raampje naar de open lucht. Gelukkig was er wel een lamp die ze op het noodnet hadden aangesloten dus we hadden altijd wel wat licht.
De dag in Dharan verliep verder vrij rustig, we hebben die dag nog de laatste voorbereidingen voor de training(die aan het begin van de blogpost even werd aangestipt) gedaan en verder rustig door Dharan gewandeld. De dag verliep rustig want de avond was een stuk turbulenter. Die avond kwamen we er achter dat het toch nog wel echt regenseizoen is in Nepal. De stortbui die losbarste zul je in Nederland niet zien... Buiten een totaal doorweekte set kleding (en een portemonee van Daan die eigenlijk toch al afgeschreven was, door de kracht van de regen aan stukken gescheurd is, en voor een tweetal euro door een schitterende nieuwe portemonee vervangen is) leek het mee te vallen. Toen we gingen slapen bleek echter weer de kwaliteit van het Hotel.
Terwijl de heerlijke stortbui doorging begon de muur door te lekken en begon het water van onder het bed uit te sijpelen terwijl het dwars door de waarschijnlijk Lemen muur heen ging. Bijna alle spullen waren gelukkig zo droog gezet en echt veel is er niet nat geworden, het water ging ook niet zo ver door.
We besloten echter toch wel dat het tijd werd om een nieuwe kamer te regelen wat gelukkig de dag daarna al gelukt is (droog, betrouwbare stroom, ruim daglicht van buiten, goed water en over het algemeen een stuk prettiger, vooral het gebrek aan kakkerlaken en andere huisdieren kan ook geen kwaad ;-) ).
Uiteraard is er verder nog van alles gebeurd. Zo leren we kennismaken met de Nepalese keuken (waarbij vooral de ontbijten echt goed smaken), krijgen we steeds vaker schitterende foto's van de bergen / heuvels (hier zijn het heuvels) waar we aan de voet van zitten, leren we de aapjes kennen die hier over dakken rondrennen en zien we steeds beter hoe ze hier hun honden trainen (gewoon met een stok erop slaan....).
Zo gaat alles opeens razendsnel door, en is het alweer 3 augustus... Heerlijk :)
Groetjes,
Daan & Jos
woensdag 29 juli 2009
De eerste dag voorbij (en de eerste nacht slaap).
Zo, de eerste dag (en nacht) zitten er op, en wat een dag en nacht.
Zo ga je lekker een kopje thee drinken, dus zeg je (op je beste nepalees) Maial ek cup chiya dinus (I need / want a cup of tea). Uiteraard heel vriendelijk krijg je dan een kopje thee. Een vrij zoet dik uitziend drankje dat vooral lijkt op koffie met heel veel melk. De solide zoete smaak kwam dan ook van de toegevoegde buffelmelk (Ja, dat doen ze hier dus echt). Een aanrader voor iedereen trouwens, buffelmelk in de thee, het smaakt namelijk opvallend goed.
Daarna een middagdutje en heerlijk de jetlag van je afslapen, waarna we om 6 uur afgesproken hadden met Dambar (Onze Nepalese gastheer / begeleider hier) en Frans Neuman, een Nederlander die hier al jaren woont en werkt om samen gezellig te gaan eten en van alles door te spreken.
Alle technische dingen die besproken zijn (Tjah, 4 IT'ers bij elkaar he...) omtrent het project zal ik maar niet in de blog gaan opnemen, het heeft denk ik weinig zin jullie daarmee te vervellen.
Maar wat voor interessants gebeurt er dan wel.
Nou, zo zit je heerlijk in een restaurant te eten en opeens is alles donker, waarbij na een paar seconden het licht weer aanflikkert. De normaalste zaak van de wereld, het stroomnet is gewoon niet zo betrouwbaar, dat gebeurt eigenlijk iedere dag wel...
Oh, gebeurt dat iedere dag wel, goh... Dat is toch wel even wennen.
Na het eten nog wat flessen water halen om van te kunnen drinken en om je tanden mee te poetsen (het kraanwater is toch maar niet verstandig) kom je tot de conclusie dat de pin automaten die zo soepel werkten toch niet helemaal handig zijn.
Je zit daar namelijk met een grote stapel van 1000 rupie biljetten (Wat de pin automaat je gaf) wat ongeveer het equivalent is van een 200 of 50 de an maar hopen dat de winkel kan wissellen (Gelukkig lukte het, en hebben we nu ook kleingeld).
Op de 31'ste vertekken we met onze eerste binnenlandse vlucht naar Biratnagar om daar met de uitvoering van het project te beginnen (eerst gaan we de training omtrent een telecenter volgen / documenteren). Dat is tenminste de bedoeling, er schijnt voor de 31'ste namelijk ook een grote staking geplanned te zijn. We zullen het de 31'ste dus wel merken.
Maar buiten al dit soort grote dingen blijf je natuurlijk vooral verbaasd door de kleine gebeurtenissen. Zo zit je rustig te typen en dan zie je opeens een gecko zitten op de hor bij je raam die je schattig aankijkt en wegvlucht voor de flits van je fotocamera. Zo zie je in de hoek van je badkamer hoe een kolonie mieren vrolijk een kever omlegt die je kamer in was gevlucht en het carcas wegsleept om hun kolonie uit te breiden. Het zijn toch de heerlijke dingen die je af en toe tegenkomt.
Het slapen gaat hier trouwens nog uitstekend, lekkere temperatuur s' nachts, en nu eens kijken of we ontbijt kunnen vinden voordat we vandaag met Dambar de presentaties en het werk voor de komende weken gaan voorbereiden aan de hand van gisteravond en de voorbereiding.
Groetjes,
Jos
dinsdag 28 juli 2009
Levend aangekomen
Zo, daar zit je dan in Nepal. Een soepel verlopen reis, alle overstappen gingen goed, lekker eten en zelfs een vol automatisch video systeem waarmee we heerlijk alle nieuwste speelfilms hebben kunnen zien.
De aankomst verliep lekker, we konden bij de customs zo doorlopen (Nee ze hadden echt geen interesse om in die tas te kijken, dus de kaas kon er soepeltjes langs). Het enige was dat we natuurlijk uitgebreid, door een horde mensen met mondkapjes, gescreened werden op mexicaanse griep. En dan gaat je keel kriebelen, maar ja, je kan echt niet gaan hoesten op dat moment... :P
Bij de uitgang werd er keurig een bordje omhoog gehouden; "Daan Pijper Jos Groenewegen" Hey, die namen klonken wel erg bekend. Soepeltjes opgepikt door Dambar (Vice president van de organisatie hier en op het moment ons directe aanspreek punt tot we wegvliegen naar onze eerste locatie hier). Na een uiteraard dodelijk lijkende taxirit (in welk derde wereldland niet?) met veel getoeter, kleine zandweggetjes, afsnijdingen, en zelfs een of twee verkeerslichten zijn waren we bij ons onderkomen.
Na een heerlijk gezellig gesprek waarbij de eerste woordjes Nepalees ook direct geleerd werden (Dhanyabad Dambar!) zijn we nu op ons appartement (WC, keuken, woonkamer, 2 slaapkamers, luxe...!) aan het uitrusten.
Het internet is snel, en over de overige accomodatie valt ook niet te klagen. Je wordt niet al te vaak ondergebracht in het oude dynastiele paleis in de hoofdstad....
Nu lekker verder met uitrusten, heerlijk naar buiten kijken en vooral toch bijkomen van de vliegreis. Nou ja, bijkomen, ons enigszins aanpassen rondkijken en het nachtje van weinig slaap soepeltjes opvangen.
Tot blogs!
Jos
maandag 27 juli 2009
Eerste blogpost
Zo, de laatste voorbereidingen.
De foto camera is weer leeg, de zonnebrand ververst, de leuke cadeau's voor de mensen in Nepal aangeschaft. Ingechecked, tickets geprint.
En nu als allerlaatste, de blog is gemaakt! :-)
Nu nog een filmpje pakken, dan lekker op tijd naar bed en me klaar maken. To Nepal!
De foto camera is weer leeg, de zonnebrand ververst, de leuke cadeau's voor de mensen in Nepal aangeschaft. Ingechecked, tickets geprint.
En nu als allerlaatste, de blog is gemaakt! :-)
Nu nog een filmpje pakken, dan lekker op tijd naar bed en me klaar maken. To Nepal!
Abonneren op:
Posts (Atom)