post van 09-08-09

Zo, al weer een paar dagen sinds de laatste blog post (hoewel hij nog niet op internet staat, dus waarschijnlijk komt hij op hetzelfde moment als deze, lees de ander eerst! :P).

We zijn hier nu echt druk aan het technische werk bezig, het gaat opzich vrij goed hoewel het wel en hard werken is (duh...) en je altijd wel wat tegenslagen tegenkomt. Primair genieten we er natuurlijk enorm van... :-) (En het landschap is fantastisch.).

Want ja, waar moet je nu aan denken nu we aan het werk begonnen zijn? Met een landrover over smalle weggetjes via kleine dorpjes komen waar je moet zijn, met heel veel dank voor het feit dat ze hier rustig rijden en genietende van het uitzicht.Als je eenmaal daar bent begin je met de site te bekijken, waar kunnen we het beste de radio precies plaatsen op het gebouw, hoe ziet het gebouw er van binnen uit, waar moeten de PC's daar komen, waar kun je je batterij back-up systeem plaatsen, waar kunnen we het beste alles aarden, dat soort dingen. Wanneer je daar rustig over nagedacht hebt kun je beginnen met de installatie, en bij de lunch lekker genieten van heerlijk Nepalees eten.

We genieten van heerlijk frisse berglucht, echt schitterende berggezichten, maar ook van al die kleine dingetjes. Het zien van een half dorpje wat uitloopt omdat je daar doorheen rijdt (dat gebeurt hier dus nog echt). Een markt die in een dorp is, tjah, en hoe kom je daar dan doorheen. Langzaam kraampje voor kraampje hun zeilen afbrekend rij je er dan door en kun je heel rustig genieten van wat er daar allemaal te zien is (Onder andere Nepalezen die achter je hun zeiltjes weer spannen... :-) ).

Er zijn natuurlijk ook alle kleinere dingen. Daan die bij het lunchen gezellig kletst, zich weer half terugdraait en nog net ziet hoe de dame die aan het bijvullen was de laatste schep rijst op zijn bord erbij stapelt, waarna er toch zeker genoeg rijst ligt voor een klein Nederlands gezin. De ontdenking van de lokale brandnetel (die net iets erger prikt dan die in Nederland). Maar ook tijdens het werk kom je dingen tegen. Zo viel vanochtend rond een uur of 5 onze radio op de toren bij Namje uit, Namje is de militaire basis een aantal kilometer verderop. Daar moesten we dus nog snel even gaan kijken om erachter te komen wat er precies aan de hand was. Daar aangekomen kon maar een kleine delegatie naar binnen (want ja, 7 mensen op een legerkamp is toch wel erg gevaarlijk...). Dus daar zit je dan in een klein dorpje gebouwd bij een militaire basis, genietend van een kopje thee (met buffelmelk) in de Nepalese ochtendzon, wachtend tot de mensen die naar binnen zijn gegaan verslag doen. Komt er opeens een andere jeep aanrijden die stopt waar een blanke man uitstapt, die blij verast op je afkomt en een gesprek begint (in zeer Amerikaans engels), over wie we zijn en wat we daar doen. Uiteraard volgt uit zo iets een leuk gesprek, waarbij je er opeens achterkomt dat hij een Amerikaanse auteur is die 12 boeken geschreven heeft en bezig is met een volgend boek over Nepal en de veranderingen daar in de afgelopen 40 jaar waarvoor hij heel Nepal doorreist. Op zich kleine ervaringen maar wel erg leuk. (De naam van de auteur ben ik trouwens al weer kwijt, maar hij schijnt Sons of Camelot geschreven te hebben, wat mogelijk een bekend boek is....).

Op het moment dat de mensen dan terugkomen van de basis en je vertellen dat de bliksem er vanochtend (een keer of 5) recht op de toren is ingeslagen ben je iets minder gelukkig. Aan de andere kant ben je dan weer wel blij met de 'lightning arrestors' oftewell, bliksem inslag beveiliging die je hebt aangebracht.

De mooie ervaringen blijven nog wel een tijdje komen, morgen de toren repareren en het volgende dorpje (Dacuta (fout gespeld...) bezoeken en beginnen met de aansluiting daar. Een hoop avonturen dus, een hoop hard werk, en ondertussen toch al 3 dorpjes die aangesloten zijn en een link die nu al zo'n kilometer of 50 de Himalaya ingaat vanaf Dharan (Hoewel niet alles daartussen aangesloten is).

Maar goed, dat was het weer voor vandaag. Nog wat eten en op tijd naar bed schat ik zo, want vanochtend waren we al om 6 uur 's ochtends in de weer.

Groetjes uit Nepal,

Jos