dinsdag 4 augustus 2009

Avonturen in Nepal, ze gaan steeds verder

Deze post is eigenlijk van 3 augustus, maar toen was het internet tijdelijk dood. Dus daarom maar bij deze de post van toen... :-)

Zo, het is al weer een aantal dagen geleden sinds we naar Biratnagar zijn gevlogen (en vanaf daar doorgereisd naar Dharan). Er is sinds toen toch heel wat gebeurd. We zijn op het moment bezig met de voorbereidingen voor en training behorend bij het field work (waar we vanaf vrijdag midden in zullen zitten, verwacht dan dus een paar dagen maar geen updates).
PC assemblage, maar bijvoorbeeld ook uitwerken hoe het netwerk er nou precies uit moet gaan zien, en zeker weten dat iedereen alles kan wat nodig is (we zijn immers niet met zijn 2’en, maar ook een heel team Nepalezen, en twee Amerikanen, Mark en Andres die hier ook aan het werk zijn). Maar op alle technische details zal ik maar niet teveel ingaan (mochten jullie dat toch heel interessant vinden laat het dan vooral weten, dan komt het zo hoor… :P ).

Buiten al het werk is er ook nog een hele hoop gebeurd, dus er gaat nu nog aardig wat komen. Na een voorspoedige vlucht naar Biratnagar (snoepje, pinda’s, drankje, mooi uitzicht, wat wil je nog meer?). reisden we vrij snel door naar Dharan. Na een erg soepel lopend taxiritje (ze reiden hier een stuk rustiger dan in Khatmandu) waren we in Dharan gearriveerd, en toen begonnen de eerste problemen. In Dharan ligt het beste universitair medisch centrum van Nepal (veruit de beste zelfs) en er kwamen 40 ik denk dat de beste beschrijving co-schappen is beschikbaar. Dus ja, er waren 10000 tot 20000 geneeskunde studenten naar Dharan gekomen om het toelatingsexamen te doen en het hotel, wat geboekt was, zat opeens toch vol. Dat zijn van die heerlijke momenten dat je weer weet dat je in de derde wereld bent :-). Maar goed, met de (publieke) bus teruggereist naar een aangrenzend plaatsje (voor toch wel zo'n 7 cent pp, tjah, openbaar vervoer he, wat een kosten!) en daar soepeltjes een mooi hotel gevonden met een fijne douche en airco op de kamer!

De dag daarna zijn we teruggereist naar Dharan en viel er (met een hoop onderhandelen) wel ergens een hotel kamertje te vinden, kamertje want het was toch vrij sumier. Een hard bed, meestal stroom, soms water, en een heel heel klein raampje naar de open lucht. Gelukkig was er wel een lamp die ze op het noodnet hadden aangesloten dus we hadden altijd wel wat licht.

De dag in Dharan verliep verder vrij rustig, we hebben die dag nog de laatste voorbereidingen voor de training(die aan het begin van de blogpost even werd aangestipt) gedaan en verder rustig door Dharan gewandeld. De dag verliep rustig want de avond was een stuk turbulenter. Die avond kwamen we er achter dat het toch nog wel echt regenseizoen is in Nepal. De stortbui die losbarste zul je in Nederland niet zien... Buiten een totaal doorweekte set kleding (en een portemonee van Daan die eigenlijk toch al afgeschreven was, door de kracht van de regen aan stukken gescheurd is, en voor een tweetal euro door een schitterende nieuwe portemonee vervangen is) leek het mee te vallen. Toen we gingen slapen bleek echter weer de kwaliteit van het Hotel.
Terwijl de heerlijke stortbui doorging begon de muur door te lekken en begon het water van onder het bed uit te sijpelen terwijl het dwars door de waarschijnlijk Lemen muur heen ging. Bijna alle spullen waren gelukkig zo droog gezet en echt veel is er niet nat geworden, het water ging ook niet zo ver door.
We besloten echter toch wel dat het tijd werd om een nieuwe kamer te regelen wat gelukkig de dag daarna al gelukt is (droog, betrouwbare stroom, ruim daglicht van buiten, goed water en over het algemeen een stuk prettiger, vooral het gebrek aan kakkerlaken en andere huisdieren kan ook geen kwaad ;-) ).

Uiteraard is er verder nog van alles gebeurd. Zo leren we kennismaken met de Nepalese keuken (waarbij vooral de ontbijten echt goed smaken), krijgen we steeds vaker schitterende foto's van de bergen / heuvels (hier zijn het heuvels) waar we aan de voet van zitten, leren we de aapjes kennen die hier over dakken rondrennen en zien we steeds beter hoe ze hier hun honden trainen (gewoon met een stok erop slaan....).

Zo gaat alles opeens razendsnel door, en is het alweer 3 augustus... Heerlijk :)

Groetjes,
Daan & Jos

Geen opmerkingen:

Een reactie posten