De eerste dag voorbij (en de eerste nacht slaap).

Zo, de eerste dag (en nacht) zitten er op, en wat een dag en nacht.

Zo ga je lekker een kopje thee drinken, dus zeg je (op je beste nepalees) Maial ek cup chiya dinus (I need / want a cup of tea). Uiteraard heel vriendelijk krijg je dan een kopje thee. Een vrij zoet dik uitziend drankje dat vooral lijkt op koffie met heel veel melk. De solide zoete smaak kwam dan ook van de toegevoegde buffelmelk (Ja, dat doen ze hier dus echt). Een aanrader voor iedereen trouwens, buffelmelk in de thee, het smaakt namelijk opvallend goed.

Daarna een middagdutje en heerlijk de jetlag van je afslapen, waarna we om 6 uur afgesproken hadden met Dambar (Onze Nepalese gastheer / begeleider hier) en Frans Neuman, een Nederlander die hier al jaren woont en werkt om samen gezellig te gaan eten en van alles door te spreken.

Alle technische dingen die besproken zijn (Tjah, 4 IT'ers bij elkaar he...) omtrent het project zal ik maar niet in de blog gaan opnemen, het heeft denk ik weinig zin jullie daarmee te vervellen.

Maar wat voor interessants gebeurt er dan wel.

Nou, zo zit je heerlijk in een restaurant te eten en opeens is alles donker, waarbij na een paar seconden het licht weer aanflikkert. De normaalste zaak van de wereld, het stroomnet is gewoon niet zo betrouwbaar, dat gebeurt eigenlijk iedere dag wel...

Oh, gebeurt dat iedere dag wel, goh... Dat is toch wel even wennen.

Na het eten nog wat flessen water halen om van te kunnen drinken en om je tanden mee te poetsen (het kraanwater is toch maar niet verstandig) kom je tot de conclusie dat de pin automaten die zo soepel werkten toch niet helemaal handig zijn.

Je zit daar namelijk met een grote stapel van 1000 rupie biljetten (Wat de pin automaat je gaf) wat ongeveer het equivalent is van een 200 of 50 de an maar hopen dat de winkel kan wissellen (Gelukkig lukte het, en hebben we nu ook kleingeld).

Op de 31'ste vertekken we met onze eerste binnenlandse vlucht naar Biratnagar om daar met de uitvoering van het project te beginnen (eerst gaan we de training omtrent een telecenter volgen / documenteren). Dat is tenminste de bedoeling, er schijnt voor de 31'ste namelijk ook een grote staking geplanned te zijn. We zullen het de 31'ste dus wel merken.

Maar buiten al dit soort grote dingen blijf je natuurlijk vooral verbaasd door de kleine gebeurtenissen. Zo zit je rustig te typen en dan zie je opeens een gecko zitten op de hor bij je raam die je schattig aankijkt en wegvlucht voor de flits van je fotocamera. Zo zie je in de hoek van je badkamer hoe een kolonie mieren vrolijk een kever omlegt die je kamer in was gevlucht en het carcas wegsleept om hun kolonie uit te breiden. Het zijn toch de heerlijke dingen die je af en toe tegenkomt.

Het slapen gaat hier trouwens nog uitstekend, lekkere temperatuur s' nachts, en nu eens kijken of we ontbijt kunnen vinden voordat we vandaag met Dambar de presentaties en het werk voor de komende weken gaan voorbereiden aan de hand van gisteravond en de voorbereiding.

Groetjes,

Jos

Levend aangekomen

Zo, daar zit je dan in Nepal. Een soepel verlopen reis, alle overstappen gingen goed, lekker eten en zelfs een vol automatisch video systeem waarmee we heerlijk alle nieuwste speelfilms hebben kunnen zien.

De aankomst verliep lekker, we konden bij de customs zo doorlopen (Nee ze hadden echt geen interesse om in die tas te kijken, dus de kaas kon er soepeltjes langs). Het enige was dat we natuurlijk uitgebreid, door een horde mensen met mondkapjes, gescreened werden op mexicaanse griep. En dan gaat je keel kriebelen, maar ja, je kan echt niet gaan hoesten op dat moment... :P

Bij de uitgang werd er keurig een bordje omhoog gehouden; "Daan Pijper Jos Groenewegen" Hey, die namen klonken wel erg bekend. Soepeltjes opgepikt door Dambar (Vice president van de organisatie hier en op het moment ons directe aanspreek punt tot we wegvliegen naar onze eerste locatie hier). Na een uiteraard dodelijk lijkende taxirit (in welk derde wereldland niet?) met veel getoeter, kleine zandweggetjes, afsnijdingen, en zelfs een of twee verkeerslichten zijn waren we bij ons onderkomen.

Na een heerlijk gezellig gesprek waarbij de eerste woordjes Nepalees ook direct geleerd werden (Dhanyabad Dambar!) zijn we nu op ons appartement (WC, keuken, woonkamer, 2 slaapkamers, luxe...!) aan het uitrusten.

Het internet is snel, en over de overige accomodatie valt ook niet te klagen. Je wordt niet al te vaak ondergebracht in het oude dynastiele paleis in de hoofdstad....

Nu lekker verder met uitrusten, heerlijk naar buiten kijken en vooral toch bijkomen van de vliegreis. Nou ja, bijkomen, ons enigszins aanpassen rondkijken en het nachtje van weinig slaap soepeltjes opvangen.

Tot blogs!

Jos

Eerste blogpost

Zo, de laatste voorbereidingen.
De foto camera is weer leeg, de zonnebrand ververst, de leuke cadeau's voor de mensen in Nepal aangeschaft. Ingechecked, tickets geprint.

En nu als allerlaatste, de blog is gemaakt! :-)
Nu nog een filmpje pakken, dan lekker op tijd naar bed en me klaar maken. To Nepal!