Zo, na het vorige verhaal zijn we nu al weer twee dagen druk geweest in Kerala en na de avonturen met de tocht hier naartoe hebben we weer heel wat gedaan. Bijna zou je dagelijks moeten gaan posten ;).
Maar goed, wat voor dingen zijn we allemaal tegengekomen? Uiteraard een groot tal lokale initiatieven en inhoudelijke activiteiten. Een lokale stam die ons heeft laten zien hoe je in palmbomen en arachnid (ietsen) kon klimmen en uit de top vruchten kon halen. En dan ook nog 'eventjes' de meter of twee tussen toppen overbruggen met een sprong omdat omklimmen toch wel veel werk was.
Gigantische spinnen, (ongeveer zo groot als een hand, niet giftig overigens), slangen, en een hele berg aan informatie over hoe ze lokaal werken. Initiatieven van de Panchayata (gemeente) over hoe ze werken met van alles en nog wat en hoe hier het hele systeem in elkaar zit, oploppend van wards (zeg maar, wijken in een gemeente), tot gemeente tot district tot staat tot nationaal niveau. Complex maar zeer interessant (en opvallend goede informatie, we hebben drie gemeentes onafhankelijk bezocht en grotendeels hetzelfde gehoord dus ;) ).
Zeer gaaf ding hierbij is dat de pers ons bezoek dusdanig noemenswaardig vond dat we twee lokale kranten hebben gehaald met ons bezoek. Erg tof.
En wat is er verder gister nog uitgespookt? We hebben kort een telecenter hier bezocht en zijn daarna een van de grote projecten, een mega dam, hier in de buurt wezen opzoeken. Een hoop informatie over de dam en hoe deze werkt (en hoe veel van de lokale politiek er om draait). Daarnaast schitterende landschappen en, als klap op de vuurpijl, een speedboottocht tussen de kunst eilanden in het stuwmeer door, echt, super!
Als laatste 'inhoudelijke' hebben we een lokaal onderzoekscentrum naar biodiversiteit onderzocht. De zin / het nut van lokale planten (en de tradionele kennis opslaan), en verder alle zaden e.d bewaren voor het nageslacht. En lokaal, en op staat en landelijk niveau en in de 'grote' opslagplaatsen in noord noorwegen van de mensheid. Erg fraai project waar we ook nog wat nederlanders van de rabobank tegenkwamen.
Daarna nog lekker gegeten (weer rijst) een kans gehad om de stad nog heel kort te ontdekken (souvenirs!) en daarna eten, laatste besprekingen en enigszins op tijd naar bed (hoewel, kaarten, drankje... goed :P ).
Nou ja, door naar vandaag. Bezoek aan een medisch centrum. Druk werkende artsen gezien, uitgebreide info gekregen en getelecommuniceert met een semi lokaal medisch centrum. Trouwens ook nog wat 'enge' informatie gehad over een lokaal iemand. Een levende god... (Ja, letterlijk), ja dat zie je niet heel vaak... We zijn overigens nog niet bekeerd ;) Het was vooral wel erg mooi en indrukwekkend om te zien hoeveel ze hier lokaal deden met hoe weinig.
Na het lokale ziekenhuis (waarbij we onszelf dus ook in de krant vonden), zijn we doorgegaan naar het lokale gemeentekantoor. Informatie over hoe het rekeningensysteemn werkt, de treinen, en algemeen zeg maar de indische versie van de stadswinkel, en een goede kop thee gingen we door voor de lunch. Maar, vlak daarvoor nog even snel de kans om bij een lokale tribewinkel wat souvernirs snel op te pikken ;).
Weer rijst voor de lunch, maar dit keer met heerlijk verse annanas, en zelfs brood en jam... luxe!
Op de middelbare school waar we 's middags waren hebben we primair informatie gegeven. We hebben uitgebreid gekletst met de 'a students' van de middelbare school. Ze hadden heel wat te vragen over Nederland en hoe van alles daar gaat en het leek alsof ze ook echt veel interessants op hebben gepikt. En uiteraard waren ze diep onder de indruk van concepten als onze lengte... :P
Als 'grappig' intermezzo hebben we trouwens vandaag weer een interview met een nationale krant 'the hindu' gehad. Als het goed is staan we er morgen of overmorgen in (nationale krant voor heel India!). We zullen het zien, het zou wel erg gaaf zijn.... :)
'
Aan het eind van de middag hebben we een thee plantage gezocht met echt ongeloofelijk mooie uitzichten. Een ondergaande zon boven typisch indische (groene) bergen en just, wow... De foto's volgen wel ;).
Nu is het eigenlijk al weer heel snel richting de reis terug aan het gaan...
Morgen nog wat inhoudelijk werk, een cultureel einde, en maandag al weer de reis terug. C'est la vie, heel misschien morgen nog een post en anders bij terugkomst ;).
So far echt een geweldige reis.
Groetjes,
Uit india, Jos
zaterdag 31 oktober 2009
donderdag 29 oktober 2009
India, into the wild
Zo, weer een tweetal dagen verder en een hele hoop ervaringen (en leuke herinneringen ;) ) rijker.
Wat is er dan zoal gebeurd? Gisteren begon het nog vrij 'rustig' met onze laatste dag in Hyderabad, het lijkt al wel een eeuwigheid geleden.
We zijn op de universiteit op bezoek geweest bij de afdeling computer and information science, waar ze overigens ook kunstmatige intelligentie doen, en hebben hier uitgebreid met de docenten en onderzoekers gepraat. Een hoop master en PhD studenten die echt serieus onderzoek doen, professoren van wie het merendeel in de VS hun PhD hebben gehaald, echt serieus niveau. Heerlijke inhoudelijke discussies, een aardig beeld van de cultuur de ontdekking dat studenten met een scholarship het hier relatief nog veel beter voor elkaar hebben dan wij met onze stufi. Richard die op een (geleende) motor rondjes heeft gereden over de campus daar, een leuke ontmoeting met de studenten van twee dagen ervoor, kortom een erg leuke dag.
Wat later in de middag (rond een uur of twee) waren we terug op ons 'eigen' terrein en kregen we een zeer luxe afscheidslunch aangeboden. Uiteraard de standaard rijst maar ook frietjes, lasagne, pasta, en een of andere heerlijke aardapelmoes / prut stonden opgesteld. Samen met een rijke collectie vruchtensap, goed zuiver water en ijs met brownie achtige dingen toe, echt super En tot nu toe lijkt het eten ook daadwerkelijk super, nog geen diaree geconstateerd dus ;).
Na deze heerlijke lunch hadden we nog een paar uur relatief vrij. Alle onderzoeksgroepen hebben rustig bij gepraat over hoe hun onderzoek verloopt. Primair echter hadden we even vrij. Dus tjah, boekje, duik in het zwembad (het blijft 30 graden), en direct een erg erg geslaagde middag.
Tegen het ondergaan van de zon (zo'n uur of 6) trokken we er op uit. Er waren pizza´s bij de domino´s besteld (tjah, mensen wilden gebruik maken van de laatste kans iets anders dan rijst te eten) en we waren op weg naar het vliegveld voor de overvlucht naar Bangalore.
Een gigantische pizza, opeens de VIP entrance op het vliegveld en een rustige binnenlandse vlucht later (en nee, hoewel heel vriendelijk aangeboden had niemand echt behoefte aan de vrij pittige aangeboden rijst...) waren we in Bangalore. De bus naar het hotel reed ons door Bangalore en direct viel het verschil met Hyderabad al op.
Eigenlijk alleen maar, in plaats van soms, zeer fraaie gebouwen. Goede wegen en zelfs het merendeel van de mensen die zich ('s avonds dan) aan de wegbanen en dergelijke hield. Direct een toch weer wat ontwikkeldere stad, en een erg leuk contrast om te zien waar Hyderabad misschien over 10 jaar is.
Maar goed, aangekomen in het hotel snel naar bed, hoewel nog wel even nagenietend van de allerlaatste kans op een douche voor de reis terug naar Nederland waarschijnlijk (uiteraard, de emmertjes met water zijn er ook nog maar...)
De volgende ochtend (vanochtend dus) begon het erg goed. Een luxe ontbijt en daarna door naar de bus om naar Wyanad , Kerala, te komen. En dat was waar het spannend werd. Want door naar de bus bleek te gaan via 7 tuc tucs, so far so good, twee man per tuc tuc met een hoop baggage en op naar het bussstation! Maar het gebrek aan straatnamen en snel wisselende omstandigheden, als ook een bus die op twee locaties stopte, bleek toch funest. Na een gigantisch snel ritje door hartje Bangalore stonden we daar dan bij een bus terminal, wachtend op de bus naar Wyanad. We was 6 van ons, de andere 9 waren 'ergens' anders door de stad verspreid bij verschillende bus terminals...
Dus rondkijken, zoeken, maar helaas was een totaal gebrek aan bordjes en enkel hindi bordjes over de locaties van de bussen ietwat lastig om te lezen. Een vriendelijke indier vertelde ons waar we meer informatie konden krijgen, waar ze ons vertelden dat de bussen naar wyanad vanaf een ander busstation gingen. Via mobiel contact met de andere groep gestrande toeristen was uiteindelijk duidelijk geworden dat ook zij niet op het goede busstation gingen. Dus vol enthousiasme doken onze tuk tuks, met haast en gevaar voor eigen leven (en ditmaal met 6 man in 2 tuk tuks omdat er een verdwenen was, erg knus dus), weer het Indische verkeer in. Al rijdend werd ons duidelijk dat de andere groep weer op een ander busstation was geland. Niet dat waar wij naar toe gingen, niet dat waar wij vandaan kwamen, maar wel dat waar de bus stond. De snelle pogingen om dit aan onze tuk tuk chauffeurs duidelijk te maken faalden jammerlijk want zij waren er toch echt van overtuigd dat we naar het goede busstation gingen.
Daar aangekomen bleek echter dat nee, er echt geen andere groep Nederlanders was (en met 2 meter lange blanke val je toch wel op). Tjah....
Nou goed, een hoop bellen later bleek (gelukkig) dat de bus OOK op dit andere terminal stopte en dus op 2 plaatsen in de stad een opstapmogelijkheid had. Gelukkig maar, want na een hoop gesheesh met de tuk tuk's waren we dus na wat vallen en opstaan, en een hoop erg knusse boel in de tuk tuks aan het eind, in de bus naar Wyanad gekomen.
Na een busrit van enkele uren door echt schitterende landschappen (hoewel ik primair mensen heb zien knikkebollen en wat slaap inhalen ;) ) kwamen we dan aan in Myanmar. Een tussenplaats waar we over stapten op een ander, lokaal busje van de organisatie uit Wyanad wat ons verder zou reiden. Maar eerst natuurlijk een lunch. De ontredering bij de mensen die nog nooit echt in het buitenland geweest waren was, moet ik eerlijk toegeven, zeer zeer amusant.
Wat, moeten we met 15 man en chauffeur in DAT busje?! Wat, moet onze bagage op het dak?! Tjah, c'est la vie :). Ik moet zeggen dat ik me in het (zwaar gepimpte) busje direct erg thuis voelde en vermaakt heb.
Maar eerst de lunch. De eerste keer dat we niet op zelf gegroeid voedsel, een 'westerse' eettent alla domino's of een IT-compound of universiteit konden vertrouwen. Het leek allemaal vrij netjes en het merendeel van de mensen was verstandig genoeg om de rauwkost niet te eten ;). Maar of het goed genoeg was (of dat we morgen met Diarree'ers zitten) zal nog wel blijken.
Na de lunch dus doorrijden in ons busje. Het was zo'n 2 , 2 en een half uur. Naar goed indisch (Volgens mij is het wel zo'n beetje universeel goed in de derde wereld) gebruik heeft de rid uiteindelijk dus ook ruim 4 uur geduurd. En tijdens die 4 uur hebben we wel weer heel wat beleefd. Uiteraard dodelijk verkeers capriolen (Je tussen twee passerende vrachtwagens doordrukken met ongeveer 10 centimeter spelling, wat?!) gezien, waarbij onze chauffeur nog vrij voorzichtig was. Enkele ongelukken langs de weg (nee, die auto's gingen echt niet meer rijden).
Mooie landschappen tijdens een natuurpark waar we doorheen reden, met een tijger per vierkante kilometer ongeveer ;). Helaas bleef het voor ons alleen bij apen (hoewel er nog goede kans is op een olifant of twee zo blijkt). En als klap op de vuurpijl, een kapotte auto! Kapot, nou ja... We waren een helling af aan het gaan en de rem deed het niet meer. Eerst was het niet al te problematisch (Er is toch ook een handrem?!...) maar na wat licht aandringen werd er toch maar snel een garage opgezocht. Wat bleek? De remkabel was oververhit. Het schijnt dus dat altijd in de twee rijden en gewoon blijven gassen tot je vol in de rem moet niet de bedoeling is, tjah... Soepeltjes genoeg gemaakt gelukkig.
Na langzaam aftakkelende wegen (van 4 baans asfalt tot zandpad) zijn we nu uiteindelijk wel net buiten Wyanad waar we zijn moesten. Een vrij prima dorm, inderdaad geen douche meer, maar gelukkig wel mensen die enigszins westerlingen gewend zijn. Gefillterd en daarna nog gekookt water (met kleurtje voor de veiligheid), goed (uiteraard indisch eten), voldoende WC's en niet al te veel nare beesten.
En voor zover ik kan zien door de wolken echt heel HEEL erg mooie sterrenhemels. In short, dat gaat wel goedkomen hier. En eindelijk is het weer een beetje echt derdewereld ;).
Wat is er dan zoal gebeurd? Gisteren begon het nog vrij 'rustig' met onze laatste dag in Hyderabad, het lijkt al wel een eeuwigheid geleden.
We zijn op de universiteit op bezoek geweest bij de afdeling computer and information science, waar ze overigens ook kunstmatige intelligentie doen, en hebben hier uitgebreid met de docenten en onderzoekers gepraat. Een hoop master en PhD studenten die echt serieus onderzoek doen, professoren van wie het merendeel in de VS hun PhD hebben gehaald, echt serieus niveau. Heerlijke inhoudelijke discussies, een aardig beeld van de cultuur de ontdekking dat studenten met een scholarship het hier relatief nog veel beter voor elkaar hebben dan wij met onze stufi. Richard die op een (geleende) motor rondjes heeft gereden over de campus daar, een leuke ontmoeting met de studenten van twee dagen ervoor, kortom een erg leuke dag.
Wat later in de middag (rond een uur of twee) waren we terug op ons 'eigen' terrein en kregen we een zeer luxe afscheidslunch aangeboden. Uiteraard de standaard rijst maar ook frietjes, lasagne, pasta, en een of andere heerlijke aardapelmoes / prut stonden opgesteld. Samen met een rijke collectie vruchtensap, goed zuiver water en ijs met brownie achtige dingen toe, echt super En tot nu toe lijkt het eten ook daadwerkelijk super, nog geen diaree geconstateerd dus ;).
Na deze heerlijke lunch hadden we nog een paar uur relatief vrij. Alle onderzoeksgroepen hebben rustig bij gepraat over hoe hun onderzoek verloopt. Primair echter hadden we even vrij. Dus tjah, boekje, duik in het zwembad (het blijft 30 graden), en direct een erg erg geslaagde middag.
Tegen het ondergaan van de zon (zo'n uur of 6) trokken we er op uit. Er waren pizza´s bij de domino´s besteld (tjah, mensen wilden gebruik maken van de laatste kans iets anders dan rijst te eten) en we waren op weg naar het vliegveld voor de overvlucht naar Bangalore.
Een gigantische pizza, opeens de VIP entrance op het vliegveld en een rustige binnenlandse vlucht later (en nee, hoewel heel vriendelijk aangeboden had niemand echt behoefte aan de vrij pittige aangeboden rijst...) waren we in Bangalore. De bus naar het hotel reed ons door Bangalore en direct viel het verschil met Hyderabad al op.
Eigenlijk alleen maar, in plaats van soms, zeer fraaie gebouwen. Goede wegen en zelfs het merendeel van de mensen die zich ('s avonds dan) aan de wegbanen en dergelijke hield. Direct een toch weer wat ontwikkeldere stad, en een erg leuk contrast om te zien waar Hyderabad misschien over 10 jaar is.
Maar goed, aangekomen in het hotel snel naar bed, hoewel nog wel even nagenietend van de allerlaatste kans op een douche voor de reis terug naar Nederland waarschijnlijk (uiteraard, de emmertjes met water zijn er ook nog maar...)
De volgende ochtend (vanochtend dus) begon het erg goed. Een luxe ontbijt en daarna door naar de bus om naar Wyanad , Kerala, te komen. En dat was waar het spannend werd. Want door naar de bus bleek te gaan via 7 tuc tucs, so far so good, twee man per tuc tuc met een hoop baggage en op naar het bussstation! Maar het gebrek aan straatnamen en snel wisselende omstandigheden, als ook een bus die op twee locaties stopte, bleek toch funest. Na een gigantisch snel ritje door hartje Bangalore stonden we daar dan bij een bus terminal, wachtend op de bus naar Wyanad. We was 6 van ons, de andere 9 waren 'ergens' anders door de stad verspreid bij verschillende bus terminals...
Dus rondkijken, zoeken, maar helaas was een totaal gebrek aan bordjes en enkel hindi bordjes over de locaties van de bussen ietwat lastig om te lezen. Een vriendelijke indier vertelde ons waar we meer informatie konden krijgen, waar ze ons vertelden dat de bussen naar wyanad vanaf een ander busstation gingen. Via mobiel contact met de andere groep gestrande toeristen was uiteindelijk duidelijk geworden dat ook zij niet op het goede busstation gingen. Dus vol enthousiasme doken onze tuk tuks, met haast en gevaar voor eigen leven (en ditmaal met 6 man in 2 tuk tuks omdat er een verdwenen was, erg knus dus), weer het Indische verkeer in. Al rijdend werd ons duidelijk dat de andere groep weer op een ander busstation was geland. Niet dat waar wij naar toe gingen, niet dat waar wij vandaan kwamen, maar wel dat waar de bus stond. De snelle pogingen om dit aan onze tuk tuk chauffeurs duidelijk te maken faalden jammerlijk want zij waren er toch echt van overtuigd dat we naar het goede busstation gingen.
Daar aangekomen bleek echter dat nee, er echt geen andere groep Nederlanders was (en met 2 meter lange blanke val je toch wel op). Tjah....
Nou goed, een hoop bellen later bleek (gelukkig) dat de bus OOK op dit andere terminal stopte en dus op 2 plaatsen in de stad een opstapmogelijkheid had. Gelukkig maar, want na een hoop gesheesh met de tuk tuk's waren we dus na wat vallen en opstaan, en een hoop erg knusse boel in de tuk tuks aan het eind, in de bus naar Wyanad gekomen.
Na een busrit van enkele uren door echt schitterende landschappen (hoewel ik primair mensen heb zien knikkebollen en wat slaap inhalen ;) ) kwamen we dan aan in Myanmar. Een tussenplaats waar we over stapten op een ander, lokaal busje van de organisatie uit Wyanad wat ons verder zou reiden. Maar eerst natuurlijk een lunch. De ontredering bij de mensen die nog nooit echt in het buitenland geweest waren was, moet ik eerlijk toegeven, zeer zeer amusant.
Wat, moeten we met 15 man en chauffeur in DAT busje?! Wat, moet onze bagage op het dak?! Tjah, c'est la vie :). Ik moet zeggen dat ik me in het (zwaar gepimpte) busje direct erg thuis voelde en vermaakt heb.
Maar eerst de lunch. De eerste keer dat we niet op zelf gegroeid voedsel, een 'westerse' eettent alla domino's of een IT-compound of universiteit konden vertrouwen. Het leek allemaal vrij netjes en het merendeel van de mensen was verstandig genoeg om de rauwkost niet te eten ;). Maar of het goed genoeg was (of dat we morgen met Diarree'ers zitten) zal nog wel blijken.
Na de lunch dus doorrijden in ons busje. Het was zo'n 2 , 2 en een half uur. Naar goed indisch (Volgens mij is het wel zo'n beetje universeel goed in de derde wereld) gebruik heeft de rid uiteindelijk dus ook ruim 4 uur geduurd. En tijdens die 4 uur hebben we wel weer heel wat beleefd. Uiteraard dodelijk verkeers capriolen (Je tussen twee passerende vrachtwagens doordrukken met ongeveer 10 centimeter spelling, wat?!) gezien, waarbij onze chauffeur nog vrij voorzichtig was. Enkele ongelukken langs de weg (nee, die auto's gingen echt niet meer rijden).
Mooie landschappen tijdens een natuurpark waar we doorheen reden, met een tijger per vierkante kilometer ongeveer ;). Helaas bleef het voor ons alleen bij apen (hoewel er nog goede kans is op een olifant of twee zo blijkt). En als klap op de vuurpijl, een kapotte auto! Kapot, nou ja... We waren een helling af aan het gaan en de rem deed het niet meer. Eerst was het niet al te problematisch (Er is toch ook een handrem?!...) maar na wat licht aandringen werd er toch maar snel een garage opgezocht. Wat bleek? De remkabel was oververhit. Het schijnt dus dat altijd in de twee rijden en gewoon blijven gassen tot je vol in de rem moet niet de bedoeling is, tjah... Soepeltjes genoeg gemaakt gelukkig.
Na langzaam aftakkelende wegen (van 4 baans asfalt tot zandpad) zijn we nu uiteindelijk wel net buiten Wyanad waar we zijn moesten. Een vrij prima dorm, inderdaad geen douche meer, maar gelukkig wel mensen die enigszins westerlingen gewend zijn. Gefillterd en daarna nog gekookt water (met kleurtje voor de veiligheid), goed (uiteraard indisch eten), voldoende WC's en niet al te veel nare beesten.
En voor zover ik kan zien door de wolken echt heel HEEL erg mooie sterrenhemels. In short, dat gaat wel goedkomen hier. En eindelijk is het weer een beetje echt derdewereld ;).
dinsdag 27 oktober 2009
India Continues
Zo, weer 2 dagen verder en weer heel wat ervaringen rijker! Na de eerste (uitputtende) dag echt heerlijk geslapen. 's ochtends gezellig ontbeten (toast, zeer vette aardappel iets die we niet hoefden, cornflakes, tjah, engels met indisch he ;) ), en daarna naar de universiteit van Hyderabad gegaan.
Een zeer interessante ervaring waarbij we een bezoek brachten aan de mensen van computer science en gender studies (Waar die precieze combinatie vandaan kwam is mij ook nog een mysterie). Maar bij zo'n bezoek kom je dan een hoop interessante dingen tegen. Uitgebreide praatjes en over de IT in India en hoe die hier gekomen is en over de (hier nog wel erg scheve) verhoudingen tussen man en vrouw.
Hoewel erg interessant valt er toch wel een heel belangrijk ding te zeggen. Wat, presenteren? Nee nee, dat is sheets voorlezen... :P Want dat is hier toch wel een beetje (erg) de trend. Gewoon de sheets voorlezen. Gelukkig was de inhoud dan weer wel de moeite waard en hoewel er af en toe iemand zat te knikkebollen (zeer luxe luie stoelen he, dan krijg je dat), was het wel interessant. Buiten presentaties hebben we gelukkig ook nog uitgebreid inhoudelijk met ze gepraat gethemateerd op ons onderzoek waarbij de eerste stapjes voor iedereen toch gezet werden. Er kwam leuke interactie op gang en uiteindelijk kregen we zelfs de indische studenten zo ver dat ze zelf, assertief, vragen gingen stellen. Dan heb je toch al heel wat bereikt hoor... :-) (En opeens weer heel veel van hen geleerd).
Maar goed, een productieve dag dus gisteren (met rijst als lunch trouwens...). 's avonds hebben we een lichtshow over de historie van Hyderabad bezocht. Een aardig idee (in een erg mooi oud kasteel trouwens). Het grootste nadeel was denk ik dat de stroom uitviel waarna er van de lichtshow weinig meer over was... (Hoewel, ik heb aardig wat mensen nog die laatste uurtjes slaap zien inhalen).
Verder een echt gaaf 'pool diner' in oud indische stijl (aanlig tafels e.d), echt super. Wel weer rijst trouwens ;) (En ijs, eetbaar ijs! Ja het is hier wel bijna 30 graden en strallende zon).
Maar goed, na een ietwat korte maar wel erg verfrissende nachtrust waren we vanochtend weer vroeg uit de veren. Weer eenzelfde soort ontbijt en daarna op bedrijfsbezoek. En daarvan kan gezegd worden dat, wow... Ze hebben hier in India dus wel zeer luxe / zeer gaaf gebouwde gebouwen. Die zie je dan opeens, met alle bijbehorende dingen (zelfs subway broodjes voor de lunch, eindelijk eens geen rijst! Ja dat trauma van Nepal zit er nog in...!)
Uiteenlopende gesprekken, van mensen waarbij alles super en totaal sociaal wenselijk was (met enige inconsistentie in hun verhaal) tot zeer open mensen die duidelijk aangaven dat er nog problemen waren en dat lang niet alles zo makkelijk loopt. Lastig om er echt iets uit te destilleren maar mijn idee is op het moment toch dat India minder hierarchisch / caste gedomineerd wordt (zeker de jongeren) maar dat het er nog wel ergens echt in zit. Maar goed, dat valt uiteindelijk allemaal wel in een research paper te lezen :).
Naast alle drukte nog een erg leuke verassing, Jan Baan (google hem maar voor zij die hem niet kennen) was toevallig vandaag net ook hier in India. Wij wisten niet dat hij er was en hij niet dat wij er waren maar toen we elkaar tegen kwamen hebben we erg gezellig met elkaar gekletst, hoewel we helaas weinig tijd hadden. Dat zijn toch altijd de leuke verassingen.
Naast deze beschrijving van de afgelopen twee dagen is het ook al wel duidelijk dat India bij sommige mensen een beetje de tol begint te eisen ;). Ziekerig / zwakjes voelen, maagproblemen e.d Zelf heb ik gelukkig nergens last van (en deze mensen na een dagje rust vandaag zijn ook weer aardig bijgetrokken). Tjah, dat schijnt dan ook bij de 'india experience' te horen.
Maar goed, nu nog even gezellig wat kletsen / chillen en een beetje op tijd naar bed. En morgenavond dan al weer het vliegtuig door naar Bangalore (en na een korte stop weer door naar Wyanad Kerala). Een hoop dingen die nog staan te gebeuren en trouwens ook een week die echt voorbij vliegt... Het schijnt al weer dinsdag te zijn vandaag...
Maar goed, nu nog maar lekker door genieten van India!
Groetjes (uit nu nog Hyderabad), Jos
Een zeer interessante ervaring waarbij we een bezoek brachten aan de mensen van computer science en gender studies (Waar die precieze combinatie vandaan kwam is mij ook nog een mysterie). Maar bij zo'n bezoek kom je dan een hoop interessante dingen tegen. Uitgebreide praatjes en over de IT in India en hoe die hier gekomen is en over de (hier nog wel erg scheve) verhoudingen tussen man en vrouw.
Hoewel erg interessant valt er toch wel een heel belangrijk ding te zeggen. Wat, presenteren? Nee nee, dat is sheets voorlezen... :P Want dat is hier toch wel een beetje (erg) de trend. Gewoon de sheets voorlezen. Gelukkig was de inhoud dan weer wel de moeite waard en hoewel er af en toe iemand zat te knikkebollen (zeer luxe luie stoelen he, dan krijg je dat), was het wel interessant. Buiten presentaties hebben we gelukkig ook nog uitgebreid inhoudelijk met ze gepraat gethemateerd op ons onderzoek waarbij de eerste stapjes voor iedereen toch gezet werden. Er kwam leuke interactie op gang en uiteindelijk kregen we zelfs de indische studenten zo ver dat ze zelf, assertief, vragen gingen stellen. Dan heb je toch al heel wat bereikt hoor... :-) (En opeens weer heel veel van hen geleerd).
Maar goed, een productieve dag dus gisteren (met rijst als lunch trouwens...). 's avonds hebben we een lichtshow over de historie van Hyderabad bezocht. Een aardig idee (in een erg mooi oud kasteel trouwens). Het grootste nadeel was denk ik dat de stroom uitviel waarna er van de lichtshow weinig meer over was... (Hoewel, ik heb aardig wat mensen nog die laatste uurtjes slaap zien inhalen).
Verder een echt gaaf 'pool diner' in oud indische stijl (aanlig tafels e.d), echt super. Wel weer rijst trouwens ;) (En ijs, eetbaar ijs! Ja het is hier wel bijna 30 graden en strallende zon).
Maar goed, na een ietwat korte maar wel erg verfrissende nachtrust waren we vanochtend weer vroeg uit de veren. Weer eenzelfde soort ontbijt en daarna op bedrijfsbezoek. En daarvan kan gezegd worden dat, wow... Ze hebben hier in India dus wel zeer luxe / zeer gaaf gebouwde gebouwen. Die zie je dan opeens, met alle bijbehorende dingen (zelfs subway broodjes voor de lunch, eindelijk eens geen rijst! Ja dat trauma van Nepal zit er nog in...!)
Uiteenlopende gesprekken, van mensen waarbij alles super en totaal sociaal wenselijk was (met enige inconsistentie in hun verhaal) tot zeer open mensen die duidelijk aangaven dat er nog problemen waren en dat lang niet alles zo makkelijk loopt. Lastig om er echt iets uit te destilleren maar mijn idee is op het moment toch dat India minder hierarchisch / caste gedomineerd wordt (zeker de jongeren) maar dat het er nog wel ergens echt in zit. Maar goed, dat valt uiteindelijk allemaal wel in een research paper te lezen :).
Naast alle drukte nog een erg leuke verassing, Jan Baan (google hem maar voor zij die hem niet kennen) was toevallig vandaag net ook hier in India. Wij wisten niet dat hij er was en hij niet dat wij er waren maar toen we elkaar tegen kwamen hebben we erg gezellig met elkaar gekletst, hoewel we helaas weinig tijd hadden. Dat zijn toch altijd de leuke verassingen.
Naast deze beschrijving van de afgelopen twee dagen is het ook al wel duidelijk dat India bij sommige mensen een beetje de tol begint te eisen ;). Ziekerig / zwakjes voelen, maagproblemen e.d Zelf heb ik gelukkig nergens last van (en deze mensen na een dagje rust vandaag zijn ook weer aardig bijgetrokken). Tjah, dat schijnt dan ook bij de 'india experience' te horen.
Maar goed, nu nog even gezellig wat kletsen / chillen en een beetje op tijd naar bed. En morgenavond dan al weer het vliegtuig door naar Bangalore (en na een korte stop weer door naar Wyanad Kerala). Een hoop dingen die nog staan te gebeuren en trouwens ook een week die echt voorbij vliegt... Het schijnt al weer dinsdag te zijn vandaag...
Maar goed, nu nog maar lekker door genieten van India!
Groetjes (uit nu nog Hyderabad), Jos
zondag 25 oktober 2009
De reis naar india
Zo, het ene Nepal avontuur zit er nu al weer een tijdje op en dan dient de volgende trip zich aan. De studiereis naar India.
En nu,veilig in een mooie kamer in Hyderabad, is het dan ook tijd om over de eerste belevenissen te vertellen. Dus waar beginnen we mee? Tjah, eerst was er een opzich niet heel spannende vliegreis, hoewel we in Dusseldorf wel direct wat kleine perikellen hadden. Waar moet je aan denken? Een vliegtuig dat niet opstijgt, eerst 1 busje waar mensen uit komen die de vleugel checken, dan nog een busje, en nog een... En een langzaam toenemende stroom tot dat er keurig 4 busjes onder de vleugel geparkeerd staan en 10 man technische dienst staan uit te vinden wat er mis is. En wanneer je dan eindelijk het vliegtuig in mag is er nog steeds iets mis en gaan ze een grote olievlek onder het vliegtuig wegscheppen. Uiteraard weet je dat alles goedkomt als ze het vliegtuig net zo uitvoerig gecheckt hebben. Toch is het altijd weer even slikken als je daarna opstijgt ;). Maar uiteindelijk was het toch een vliegreis die het beste te beschrijven valt als lang, gezellig, en vermoeiend (En gelukkig zonder noodzaak de 'brace' position te oefenen).
Vanochtend om ongeveer 9 uur (lokale tijd) zijn we veilig en wel in Hyderabad aangekomen, en direct tot de prettige conclusie gekomen dat een ding universeel is, bureacratie!
Officieel was het niet nodig dat we het registratie formulier intrede invulden, we hadden namelijk al een visumen voor minder dan 180 dagen. De ambtenaar was het uiteraard helemaal met ons eens. Maar of we het toch maar wilden invullen want als het toch moest moest hij dat uitleggen...
En verder, controles op swine-flu (niemand is besmet voor zo ver de scanners konden zien), en daarna een soepele busrit naar ons eerste verblijf.
Wat kan ik daar anders over zeggen dan, wow... 24/7 telefoonisch oproepbare assistentie voor wat dan ook, badkamer, slaapkamer, woonkamer, airconditioning. Koelkast, keukentje, zelfs een eigen waterfiltratiesysteem voor het gebouw wat het kraanwater voor ons westerlingen drinkbaar maakt. En natuurlijk, internet ;).
Na een gezellige pauze, en even wachten op Theo en Nicole die nog net hun laatste dingetjes moesten voorbereiden trokken we erop uit de stad in. Om te beginnen een 'gezellige' tour door de stad en even bijkomen van de lange reis. Echte indische thee gedronken (die nog verdacht veel leek op Nepalese). ECHT dodelijk druk verkeer gezien (Nee, al die andere wereldsteden en derde wereld landen zijn er echt niks bij). Mensenmassa's, en misschien wel het leukste, de ongeloofelijk 'show' die wij als groep westerlingen zijn.
Er zijn onderhand meer foto's van ons gemaakt dan wij er zelf gemaakt hebben, en de hoeveelheid vrolijk zwaaiende, lachende, of gewoon gefascineerd starende indiers is echt ongeloofelijk.
Verder blijkt de burka opeens toch een zeer verantwoord modieus product te zijn. Wisten ze in India, Hyderabad specifiek, vroeger ook al hoe ze mooie paleizen moesten bouwen (met Nederlands porselein op de eettaffels). Gebruikten ze hier hun klassieke zwaarden echt, is het heerlijk weer (25-30 graden, lage vochtigheid, strak blauwe lucht), is de smog weer vreselijk. En, als prettigste toch wel, is het eten tot nog toe heerlijk... :)
Maar daarover volgt ongetwijfeld allemaal nog meer, foto's komen ook nog. Maar nu eerst lekker slapen, want sinds vertrek in Nederland is dat eigenlijk niet meer gebeurt en het loopt hier al tegen 10'en...
Dus groetjes vanuit een zonnig Hyderabad!
En nu,veilig in een mooie kamer in Hyderabad, is het dan ook tijd om over de eerste belevenissen te vertellen. Dus waar beginnen we mee? Tjah, eerst was er een opzich niet heel spannende vliegreis, hoewel we in Dusseldorf wel direct wat kleine perikellen hadden. Waar moet je aan denken? Een vliegtuig dat niet opstijgt, eerst 1 busje waar mensen uit komen die de vleugel checken, dan nog een busje, en nog een... En een langzaam toenemende stroom tot dat er keurig 4 busjes onder de vleugel geparkeerd staan en 10 man technische dienst staan uit te vinden wat er mis is. En wanneer je dan eindelijk het vliegtuig in mag is er nog steeds iets mis en gaan ze een grote olievlek onder het vliegtuig wegscheppen. Uiteraard weet je dat alles goedkomt als ze het vliegtuig net zo uitvoerig gecheckt hebben. Toch is het altijd weer even slikken als je daarna opstijgt ;). Maar uiteindelijk was het toch een vliegreis die het beste te beschrijven valt als lang, gezellig, en vermoeiend (En gelukkig zonder noodzaak de 'brace' position te oefenen).
Vanochtend om ongeveer 9 uur (lokale tijd) zijn we veilig en wel in Hyderabad aangekomen, en direct tot de prettige conclusie gekomen dat een ding universeel is, bureacratie!
Officieel was het niet nodig dat we het registratie formulier intrede invulden, we hadden namelijk al een visumen voor minder dan 180 dagen. De ambtenaar was het uiteraard helemaal met ons eens. Maar of we het toch maar wilden invullen want als het toch moest moest hij dat uitleggen...
En verder, controles op swine-flu (niemand is besmet voor zo ver de scanners konden zien), en daarna een soepele busrit naar ons eerste verblijf.
Wat kan ik daar anders over zeggen dan, wow... 24/7 telefoonisch oproepbare assistentie voor wat dan ook, badkamer, slaapkamer, woonkamer, airconditioning. Koelkast, keukentje, zelfs een eigen waterfiltratiesysteem voor het gebouw wat het kraanwater voor ons westerlingen drinkbaar maakt. En natuurlijk, internet ;).
Na een gezellige pauze, en even wachten op Theo en Nicole die nog net hun laatste dingetjes moesten voorbereiden trokken we erop uit de stad in. Om te beginnen een 'gezellige' tour door de stad en even bijkomen van de lange reis. Echte indische thee gedronken (die nog verdacht veel leek op Nepalese). ECHT dodelijk druk verkeer gezien (Nee, al die andere wereldsteden en derde wereld landen zijn er echt niks bij). Mensenmassa's, en misschien wel het leukste, de ongeloofelijk 'show' die wij als groep westerlingen zijn.
Er zijn onderhand meer foto's van ons gemaakt dan wij er zelf gemaakt hebben, en de hoeveelheid vrolijk zwaaiende, lachende, of gewoon gefascineerd starende indiers is echt ongeloofelijk.
Verder blijkt de burka opeens toch een zeer verantwoord modieus product te zijn. Wisten ze in India, Hyderabad specifiek, vroeger ook al hoe ze mooie paleizen moesten bouwen (met Nederlands porselein op de eettaffels). Gebruikten ze hier hun klassieke zwaarden echt, is het heerlijk weer (25-30 graden, lage vochtigheid, strak blauwe lucht), is de smog weer vreselijk. En, als prettigste toch wel, is het eten tot nog toe heerlijk... :)
Maar daarover volgt ongetwijfeld allemaal nog meer, foto's komen ook nog. Maar nu eerst lekker slapen, want sinds vertrek in Nederland is dat eigenlijk niet meer gebeurt en het loopt hier al tegen 10'en...
Dus groetjes vanuit een zonnig Hyderabad!
Abonneren op:
Posts (Atom)